Ope brief aan my broer Dimitar Shtereva-Battheu, beter bekend as Dimitri

My dear brother Dimitri

I conduct this outreach to you in english, because I noticed that you did not utilize the oppertunity to learn the beautifull and characterfull language, Afrikaans. Therefor, you must excuse my inability to commit english in a way the queen would have done. I do believe, that though I am not as competent as you in perfect english, you will comprehend what I share with you here.

Therefor, sit back. Relax. Open up your spirit and mind to the outreacht from a brother, who respects you as a equaly created creation, and rest assured, although you may not believe it, I know that Father had a good reason, when He decided to provide that you and me, would have the priviledge to meet each other so many years later.

Firstly, I take the opportunity to assure you that from my side, you are forgiven for all the rude and even rasistic things you uttered upon a variety of people on the premises. Also, for your misbehaviour, especialy in the month of May even upon the children and the dogs. I can asure you that from my side, you are forgiven. If I did not, I would not be firgiven by Father Yahwe Himself, for all my sins in a lifetime.

I am sure that you do know, that always being negative and rude, is in no way good for your health and welbeïng. Beïng a equaly created creation, formed and made by Father Himself, I do wish you to be happy and have a fulfilled life. Under current circumstances and behaviour, there is no way that I can see or believe that my brother can realy be fulfilled and happy. And that, is something I am very concerned about.

So, now that you are relaxed and knows that this boertjie-brother cares about you, as I share a part of my heart with you.

You told me a lot of times, that you yourself, chose not to open your heart to the salvation, although you had so may oppertunities. You have the excuse that you grew up in a comunist country and had a lot of stress in the war. You did not have the oppertunity to learn thet Father Yahwe, loves you and that He allowed His Son Jesus, to shed His blood, so that me and you, could inherrit salvation. If you claim that you are not able to believe in the great future Father has for you, you are jeopardising

Because Father forgave me for all my transgretions, It is my pleasure not to keep any of those blasphemous things you said unto me, against you, because my forgiveness for my sins was in total. So who am I, dear brother, to keep anything against any other brother or sister, if Jesus blood provided the guarantee before Father, to free me from all of my sins. If I do not forgive those that I could believe in in debt with me, Father has the fullest right to refuse me, forgiveness. So, take my word of total forgiveness towards you, knowing that it is deeply meant, and out of the heart.

I noticed your actions on Tuesday 26 May 2020, and was able to read between your lines, that there was external situations, that caused you to direct your secondary anger towards due to external situations, towards those, that realy had no role to play in the cause of your behaviour. But, although it was noticed with sadness, I will also not keep this misbehaviour against you, for I am so blessed to know, that there is nothing healing in keeping memories and grudges.

Therfor, rest in the peace, that your Boertjie-brother do respect you as a equal brother, with no grudges.

With this assurance be given upon you, I now need to urge you to take the oppertunity that you still have, to repair relations with all of the other people in your life and strive towards harmony. Above all, athough you claim to have grown up without the gospel of Jesus's salvation, you are blessed with the oppertunity to know the gospel of Jesus Christ. The fact that so many of your family in Bulgeria do not know this truth, makes you especialy blessed, to the one, who have this oppertunity. And the moment you accept His grace and forgiveness, you will have a burning urge of going to Bulgeria, and share this good news, with all of those co-bulgerians, who did not have the oppertunity to know. You can change lives. Are you willing?

This new-found freedom of yours, will also make it easy for you, to go and have a coffee with Philip, Ronel, and the children, and appologise hoestly towards them for the hasty and degrading hings, that you said upon them over a long time. And after your appology to them, you will experience so much real peace in your mind, and so much more blessings, that you will know, that you did the right thing.

Your caring Boertjie brother, Stof.

© Stof 2020/04/26

Stof se bedieningswerf: www.leroleng.co.za
Stof se algemene webwerf: www.stof.co.za
Gesels met Stof

Sy het 'n appelkooskleurige rok aangehad

Gewoonlik is my drome helder, Tog, word min van hulle onthou. Die afgelope tyd meer drome egter duidelik agterbly in my bewuste. Sommige, weet ek is profeties. Ander, dalk 'n boodskap, wat nie profeties vir ander is nie, maar inspraak in my leweom bepaalde vrae te antwoord. Laasgenoemde, sal ek nooit publiseer, voordat ek weet dat hierdie pêrels wel van openbare belang is nie. Die Woord waarsku pertinent in Mattheus 7:6b. teen die praktyk om pêrels voor die swyne te werp.

...noch werpt uw paarlen niet voor de zwijnen;
opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten
vertreden, en zich omkerende, u verscheuren.

Tog, was die droom wat ek vandag hier deel, duidelik en in detail. As 'n droom so duidelik is, moet daar 'n rede voor wees. Ek sê nie dit was 'n visioen of profesie nie. Maar ek weet ek moet dit deel, want net dalkies, kan die iets vir een of meer lesers beteken.

Daarom deel ek met jou die volgende. En as jy voel dat jy iets daarin sien of kommentaar wil lewer, voel vry om hieronder, kommentaar te lewer.

Hier kom hy:

Ek is by 'n sosiale geleentheid. Die meeste gaste is bekendes. Hoofsaaklik kennisse, met hier en daar 'n vriend. Elkeen is weggevoer deur diep gesprekke oor uiteenlopende onderwerpe. Emosielose kelners dra borde vol knibbel-dinge rond. Ekself, is nie in 'n gesprek vasgevang nie. Ek merk 'n dame op wat heeltemal onbekend is aan my. Dit lyk, asok sy ook nie die ander gaste ken nie. Sy is geklee in 'n appelkoos kleur moulose knielengte rok. Dit is die styl van die laat tagtigs, toe hierdie dikker katoenrokke met hulle groot sakke en een groot knoop aan die bokant van elke sak, nogal gewild was. Die knope aan die rok, is identies aan dié, van die van die sakke. Sy beweeg rond, sonder werklike sinvolle interaksie met ander gaste. Haar vloeiende wortelrooi hare, met enkele wysheidstrepe wat trots begin deurskemer, hang vry, sowat vier of vyf duim onder haar skouers. Ek kan nie haar emosie peil nie. Die vensters van haar gees, is toe. 

Sy beweeg na 'n venster wat uitkyk op 'n ontwerperstuin. Oombikke later, sien ek hoe haar eie refleksie in die venster, haar met 'n intense hartseer laat.

Ek weet nie hoe ek daar beland het nie. Maar die volgende oomblik is ek langs haar. Sonder om die woorde te bedink, of te weet waar dit vandaan kom, kom die volgende woorde uit my mond "Jou uitrusting bring die beste in jou na vore". Sy frons-dink vir enkele oomblikke, voordat haar gelaat verlig. Haar voorkoms verander van appologeties, na selffversekerd. Dan verdwyn die frons, en vul 'n salige vreugde haar gelaat. Al wat sy sê, is "dankie, ek het dit so nodig gehad".

Dan kom die kelner met die southappies verby. Sy neem 'n snoeppasteitjie. Ek neem 'n mini-sosatie. Waarna ons elkeen weer ons eie koers inslaan.

Die res van die verloop van die funksie was vaag. Dit het nie helder behoue gebly in my bewyssyn nie. Dit was dus seker nie van belang, vir die rede waarom ek hierdie droom gehad het nie.

© Stof 2020/04/24

Aanbidding is nie 'n voortrekker spanbyeenkoms nie

Die meeste van ons het waarskynlik kleintyd met die Voortrekkers geëksperimenteer. Sommige vir 'n tydjie, ander vir 'n leeftyd. Goeie, gesonde tydverdryf. Tannie Emsie Schoeman, Dok Eddie van Zijl, Dok Murray Jansen en selfs Dok Ruth, sal daarmee saamstem.

Die byeenkomste het min of meer dieselfde patroon gevolg. Neef spanleier is op gepasde wyse gegroet. Dan, het ons die Stem gesing. Na die stem, het ons geleer hoe om nog 'n knoop te knoop. (Met 'n tou, nie die tong nie...). Dan het ons 'n lesing gekry van die trek oor die Drakensberge. Sodra ons dan nou mooi geleer het watter roete is die beste om met 'n span osse en 'n wa oor die berg te kom sonder té veel pap wiele, het Neef Leier se vrou die Oros en tuisgebakte koeksisters uitgebring en het ons as drinkebroers, so suig-suig aan die lekker stroperinge koeksisters, gesels oor die volgende kamp en ons verwagtinge daaroor. Dan was die uur om. Ons het ter afsluiting, Afrikaners is plesierig gesing en dan huiswaarts gekeer.

As die weer sleg was, het die neef ons ouers gebel en uitgestel. As die son warm was, het die neef ook ons ouers gebel, om ons te herhinder om ons laphoedjies saam te bring. Ironies, met ons hare wat daardie tyd nog vol was, sit ons in die sonnetjie en luister na neef wat so sonder laphoed, insette in ons lewe lewer, terwyl sy eie hare, hom met 'n kolletjie gelaat het waar die son homself rooi gepiets het. Ons het altyd daaraan verkneukel. maar ewe sedig, nooit die vermaaklike daarvan, met neef gedeel nie.

Maar, nadat ons klaar Afrikaners is plesierig gesing het, en van ons wat in dieselfde rigting woon, so saam-saam huis toe gestap, en tog, ons tong in die kies oomblikke oor neef se rooi kolletjie gehad.

Goeie, onskuldige kultuur-tydverdryf, die Voortrekkers.

As die weer nie goed was nie, kon Voortrekkers uitgestel word. Maar nooit, ooit, het ons die samesyn van gelowiges, uitgestel oor weer of anige ander rede nie. Nooit het ons Jesus se opdrag om nie die onderlinge byeenkomste te versuim nie, geminäg nie. One het geweet (en weet steeds), Wie die Hoogste Gesag is. Daarom, was ons baie meer dikels, baie ruimer geseën, as wat selfs vandag die geval is.

Ons het die onderlinge byeenkomste gerespekteer, en met vreugde, hierdie opdrag deel van ons bestaan gemaak. Ons het na Vader verlang. Ons het het gegaan want ons wou Sy Woord indrink. Ons wou weet wat Sy wil vir ons lewens is. Hy was (en is steeds), getrou. Hy het ons gereeld aangeraak met guns wat ons verstom gelaat het. Ons was so bederf, dat ons hierdie guns, alte dikwels as vanselfsprekend begin aanvaar het. Tog, as ons op hierdie punt van aanvaarding gekom het, het Hy op liefdevolle, maar ferm manier vermaan on terug te keer. En ons het, want ons het Sy stem herken, en Hom geëer vir sy omgee, dat Hy ons eerder vermaan, as straf.

En eendag toe ontsnap die president se troetel-kroonprins-virussie uit sy hok. Piepklein ou nietige dingetjie. En net voor president vies raak omdat hy nou sy vergrootglas moet nadertrek om sy troeteldiertjie te gaan soek, kry hy 'n magsbehepte oomblik van troebelheid, en besluit om sy virussie bietjie langer buite te los. Die verskoning, as hy nou die media kan intimideer deur vir hulle te vertel dat sy Shiwawa, eintlik 'n Rotweiler is wat die volk wil opvreet. En hulle val sowaar daarvoor. Pens en pootjies.

Noudat ek hierbo die agtergrond gepleonastiseer het, tog, sonder om die lemmetjie in die subteks sagter te slyp, nooi ek elke leser wat eerlik en dapper genoeg is, om verder te lees, en saam te stem. Om sonder vrees vir wat die buurman, die dominee, die VLU of die KKNK, hierdie waarnemings ook hulle eie te maak.

Hierdie Boer, sing nie vandag Afrikaners is plesierig, soos die Voortrekkers nie. Want hy is nie plesierig nie. Hy sien hoe die Kerk, as liggaam van Christus, onder mekaar twis. Maar vir die doeleindes van vandag, dit tersyde. Hy sien hoe die Kerk, as liggaam van Christus, hulle eie liggaam verwoes. Hoedat dié, wat vanuit die on-liggaam van Christus, die Liggaam vervlak tot blote kultuur-aktiwiteit, tot iets wat deur magsbehepte mensies, tot minder, as hulle eie selfbeeldprobleem gereduseer word. En as lucifer dan hierdie mensies se swak selfbeeld misbruik en hulle magsbeheptheid misbruik deur die Liggaam van Christus te minag, en selfs as ongewens te verklaar, manifesteer 'n heilige woede.

Dan sluip 'n selfaangestelde afvaardiging van die Liggaam so suutjies en sorrie-askies na die owerhede en vra menslike toestemming om te doen wat Jesus ons opdrag gegee het om te doen. Nie blote toestemming, maar as ons Verlosser, opdrag. En afvaardiging belowe so ewe suutjies-poep en sorrie-askies, om elke ou reëltjie tot op die letter na te kom. Selfs al sou reëltjie sê lofprysing is gevaarlik. Dan sal ons maar nie lofprys nie. En die reëltjie verban die Bybel, die Woord van die lewende almagtige God, uit die kerk uit. Dan sal ons maar sonder die Bybel. En moet asseblief nie groepeer nie, selfs al is dit om te bid. En die afvaardiging stel maar so ewe in. Ons sal maar nie vir mekaar bid nie. En, moet asseblief nie nagmaal hou nie. Ons vrees vir 'n menslike goggatjie is groter as die wete dat in Jesus bloed, ons veilig is... Moet nie langer as 'n uur voor Vader versamel nie. En as die Heilige Gees inspireer en opdrag gee om meer as 'n uur te lofprys, te nagmaal en saam te kniel, 'n saambid-knuffje te gee of iemand se trane op ons skouer moet laat val, is Hy skielik buite orde.

Basta hierdie Godslaster. Hoe kan ons 'n treurende troos, as ons nie 'n skouer kan aanbied nie. Hoe kan ons lofprys, as ons nie veronderstel is om lofliedere Hemelwaarts te stuur nie. Hoe kan ons as swakke mens, versterk word deur die nagmaal, as dit 'n skadelik praktyk sou wees. Hoe kan iemand wat pas tot wedergeboorte gekom het, 'n doop geweier het net omdat menslike vooroordele sy deurbraak na die ewige lewe, geringskat?

En dan sal broer voorsitter van die ordekommitee so ewe vermanend aan die sosiale protestante soos ekself en baie ander wat Vader se almag ken en al ervaar het, 'n woord van orde probeer rig omdat ons die menslike uitsprake wat om ongeloof geskoei is, sien vir die blatante Godslaster wat dit is.

Ons mag nie dat vrees wat deur intimidasie deur beperkte menslike denke, ons weerhou om die onderlinge byeenkomste te versuim nie. Ons mag nie die beskermende krag wat in die bloed van Jesus is, ontken nie. En ons mag veral nie ewe apologeties, nou skielik die grootste Waarheid, reduseer tot 'n bote kultuur-aktiwiteit nie.

Om gehoorsaam aan Vader self te wees, is nie 'n kultuurspeletjie soos die Voortrekkers nie. Hierdie Afrikaner, is beslis nie vandag plesierig nie.

Of ek en jy met wyle Oom Jaap Marais se standpunte saamstem of nie, is nie van belang nie. Maar een baie wyse ding wat hy gereeld gesê het, was, "Kies nou, kies reg".

Gaan jy vandag vir Vader Yahwe kies, of ewe appologeties en abdikerend as Koningskind, teen Hom kies? Gaan jy Hom dien volgens Sy voorskrifte, of gaan jy Hom verkleineer deur binne die norme van sekulêre vooroordele, Hom te reduseer tot 'n stokperdjie?

Gaan jy in vrees vir die paniek wat die media saai, kies om nie die beskerming van Jesus Bloed jou eie te maak nie, of gaan jy kies om ook in jou openbare optrede, jou belydenis uit te leef, en so hoop te saai vir soekendes?

Kies nou, kies reg.

Sela

---

O goedheid God’s hier nooit volprese,
wie word daardeur nie diep getref,
hoe snood ondankbaar is die wese
wat nie sy hart tot U verhef,
aan U alleen sy dank en ere,
laat dit my lus my lied hier bly,
Vergeet my siel dan nooit die Here,
want nooit vergeet die Here my!

---

© Stof 2020/04/22

Enkeldiep in die Jordaan

Ek staan in 'n rivier. Dit is laatmiddag. Ek sien 'n sonsondergang. Dit laat my besef dat ek na die weste kyk. My voete is ongeveer enkeldiep in die water. Ek sien die land aan die westekant van die rivier. Die besef dat dit die Jordaanrivier is, sink by my in. Ek is besig om na 'n beloofde land te kyk. Dit is 'n mooi land.

My voete is nog nie op land nie. Die laaste paar tree om uit die enkeldiep water te stap, in die beloofde land in, lyk moeiteloos. Maar ek word vir eers teruggehou. Ek ervaar inspraak oor die beloofde land. Ek sien in die gees prentjies, wat selfs mooier is as wat my aardse sintuie hier reg voor my waarneem.

'n Lang reis agter my, anderkant die oos-oewer, anderkant die woestyn, lê Egipteland. 'n Land wat wat bar is, 'n land wat gesteel het. 'n Land van verlies en pyn. 'n Hele woestyn vêr van my af. Dit is te vêr, dit kan nie meer van my steel nie.

Dan vervul die skoonheid van die beloofde land voor my, weer my wese. Ek sien alles wat nodig is om vir 'n leeftyd vorentoe, te dien, te leef en guns te mag beleef.

Maar ek staan nog in die water. Ek wag net op die opdrag, om daardie laaste paar tree te gee, en die droë grond van die beloofde land te betree, dit in besit te neem.

Spreek Here, U stoflaaitie luister...

© Stof 2020/05/18

Die ouditorium

Ek beweeg in 'n gehoorsaal. Daar is derduidende sitplekke. Mooi, en luuks. Beslis nie 'n afskeepplek nie.

Agter die verhoog is helder lig. Bonatuurlike helder lig, maar dit verblind my nie. Ek kan daardeur loop, dit ervaar, sonder skade, sonder skroei. Die lig is nog nie op die verhoog nie. Dit skyn nog nie op die verhoog, of die gehoorsaal nie. Maar hierdie helder lig is so onbeperk, so groot, dat een of ander tyd sal moet deurbreek na die verhoog toe. Waarna hierdie lig van die verhoog, dan verder sal versprei na die gehoorsaal, tot in elke hoekie, tot op elke sitplek.

Tydens hierdie beeld, was daar niemand in die gehoorsaal nie. Elke sitplek was leeg. Daar was ook niemand op die verhoog nie. Die beligting was skaflik, ietsie meer as skemer. Tog, was die skemerlig in afwagting op die helder lig wat agter die verhoog manifesteer. In afwagting, op die deurbreek daarvan na die verhoog, die gehoorsaal.

En dan wonder die mens in my, wie gaan almal daardie sitplekke volmaak, wanneer daardie lig agter die verhoog, deur die grense breek na die verhoog, en 'n boodskap vir die gehoor bring? Wie gaan op die verhoog wees, wanneer daardie lig gekanaliseer moet word?

© Stof 2020/05/18

Die Boekerij visioen

'n Eenvoudige ingang na 'n gebou wat van buite af, na weinig lyk. Die roesemoes van 'n besige stedelike straat. In die agtergrond 'n menigte uiteenlopende besighede op die straatfront. Besighede wat kompeteer om elkeen sy eie produkte en dienste op die mees opvallende wyse, te probeer uitskreeu.

Paranoiese mense wat soos hulle loop, oor hulle skouers loer en elke vebyganger wantrou, beweeg in elke denkbare rigting. Elkeen se gedagtes gerig of op 'n doel, of, te oordeel na lyftaal en gesigsuitdrukkings, bekommernis koester en toelaat dat dit hulle hele wese oorneem. Dan draai ek weer om, en betree die smal dubbeldeurtjie wat my inlaat in 'n eenvoudige portaal met klassieke ligte uit jare, toeka reeds vergaan. Na regs is 'n stel trappe, breë houtrappe wat nie 'n hele vlak styg nie, maar na 'n tussenvlak lei waar daar enkele boekrakke, en 'n bankie of twee staan. In die boekrakke, enkele boeke wat uiteenlopende onderwerpe dek, sonder dat dit enige spesifieke ordepatroon volg.

Na links styg 'n stel breë stel trappe in klasieke styl, nog 'n halwe vlak. Dit maak 'n nuwe wonderwêreld oor van kennis. Boekrakke wat van die vloer, tot bo teen die hoë dak strek, staan vol kennis en wink.

Dan ontwaak in my, 'n intense waarnemingsvermoë en smagting om daardie kennis in te drink, boek vir boek, blaai vir blaai. Die saal met boekrakke met derduisende boeke, is egter baie groter as wat menslike intelek kan inneem.

Op reis deur die rye en rye plafonhoë rakke met die waarneembare reuk van kennis wat smag om opgeneem te word, kom ek in een van die hoeke van hierdie boekesaal, is 'n enkeldeur wat oopstaan.

Soos wat ek deur die enkeldeur stap, is daar verskeie kleiner vertrekke. Funksionele vertrekke. In die adminsitratiewe kantoor, is alles wat nodig is om administratiewe orde soomloos te handhaaf. Die nodige toerusting wat nodig is om dit te doen, is alles daar, en in perfek werkende toestand.

'n Ander vertrek in hierdie gang, is 'n klein, maar funksionele kombuis. Alles wat nodig is om die liggaamlike te voed en gehidreerd te hou, is daar. Daar is 'n paar soorte koffies, bruinsuiker, witsuiker, verromer en selfs vars volroommelk in 'n yskas. Ook in die yskas, is daar klein, maar aangename snoephappies en lekkernye wat op 'n sny brood of twee gesmeer kan word. In 'n kassie met 'n roldeurtjie, is vars gesnyde brood. Langs die kassie, staan daar twee bokse, met twee soorte Ouma-beskuit. 'n Klein rakkie met enkele bekers en 'n koekbordjie of ses, en 'n paar teelepels wat in 'n blikhouertjie staan, asook nekele messe en vurke, maak dit moontlik om die koffie en snoeperye te kan geniet. 'n Wasbak met 'n bottel groen skottelgoedseep, en 'n sponsie of twee, voltooi die prentjie. Daar is selfs 'n klein waterverhitter in die hoek van die kombuisie, wat water kitsverhit wanneer warm water nodig is.

Langs hierdie kombuis, is 'n ablusiegeriefie. In hierdie kamertjie is 'n toilet, 'n wasbak met 'n spieël wat op ooghoogte pryk, en 'n klein kassie met ekstra seep en toiletpapier. Oppad terug met hierdie gangetjie, stap ek weer deur die enkeldeur in die boekerij in.

Die grootheid van die derduisende boeke se kennis wink my nader, rak vir rak, boek vir boek. Tog, ondanks die grootheid en ontelbaarheid wan al die kennis wat daar vervat is, nie intimiderend nie. Ek voel nie asof dit my oorval nie, selfs al is dit veels te veel kennis, vir een mens om in 'n leeftyd te versamel. Die kennis en wysheid daarin vervat, noop my om tussen die dosyne rye gestapelde kennis, my weg te vind. Die smagting om daardie kennis in te drink, dringend voelbaar. Die reis deur hierdie opgestapelde kennis bring my by antieke boeke met Woordkennis en Bybelverklarings wat lank vergete was. Bybels, in vele tale en winkend om hulle goeie Nuus te deel met lesers, staan rakke en rakke vol. Daar is nog rakke, gevul met massas taalboeke. Boeke oor Hebreeus, Sumeries, Grieks, Nederlands en Pedi. Daar is selfs massas boeke oor die straattaal wat in Afrika springlewendig is. Daar is musiekboeke, met bladmusiek, boeke oor musiekteorie, oor snaarinstrumente, en oor klawerinstrumente. Dit wissel van historiese oorsigte oor taal en musiek, tot praktiese gidse oor hoe om taal en musiek-instrument, tot harmonie te bring en die skeppingsdrang wat Vader in my geprogrammeer het, ten volle te vervul.

'n Gerusstellende gemak met hierdie kennis vervul my en smagting om dit ten volle en moeiteloos op te neem. Beelde van hoe hierdie kennis aangewend kan word as ek dit alles eers opgespons het, draaiboek deur my denke en skep aangename beelde van diensbaarheid wat uit die aanwending van hierdie kennis en vaardighede, kan uitspruit.

My reis deur die rakke neem my na 'n ander hoek. Soort van ongeörden. Die reuk van hierdie boeke is nie aantreklik nie. Dit is nie die reuk van kennis nie, maar van muf. Dit is 'n reuk wat grynslag soos wat dit die nutteloosheid van hierdie boeke se kennis, probeer verskans met 'n vals balsemreuk. Die rakke is makoliekig en sommige dreig om om te val. Sommige het al omgeval. Op 'n vreemd, sadistiese manier probeer hierdie rakke my verlei om die konglomoraat van destruktiewe kennis wat daar vervat is, in te neem.

En soos wat ek hierdie verleiding aanskou, besluit ek om lewe te spreek. Ek besluit om destruktiewe tye en impuse wat jare uit my bestaan gesteel het, te weier. Ek draai om. Soos wat ek wegstap tussen die ander rakke van waarheid en wysheid in, hoor ek 'n gerammel. Ek kyk weer om. Maar, ek word nie 'n soutpilaar nie. Daar is 'n steenmuur tussen my en die lewegewende rakke, en die afdeling, wat my nie kon verlei nie. Die destruktiewe boeke is nie meer toeganklik nie. Die slinkse verleier lucifer het gevlug en sy verleiding en vals beloftes het neus eerste in die pad geduik.

Dan staan ek tussen hierdie massas kennis, en begin hierdie kennis in my in te vloei. Moeiteloos, sonder pynlike leerprosesse. Dalk, omdat die leerprosesse wat my moes voorberei op hierdie bron van kennis en diensbaarheid, reeds deurleef is in 'n paar jaar, waar lewenswysheid en lesse, nie noodwendig maklik was nie, maar waar ek krag ontvang het, om dit te kon dra ter voorbereiding van hierdie era van dien, wat nou voor my lê.

Nou begin hierdie ervaring sin te maak. Insigte oor waar die ervaring in hierdie gebou vol boekskatte vandag kom en wat dit beteken, spoel deur my denke en maak my opnuut dankbaar vir openbarings soos hierdie. Ek staan op die straat, tussen die geroesemoes en die wantroue van soveel mense. Die versoeking om deel daarvan te word, probeer my verlei. Maar die onaansienlike deurtjie, waarby almal verbyloop omdat dit nie by hulle status sou pas nie, trek my. En dan, die onverwagte skat daarbinne. So, strewe ons so dikwels na wat op die oppervlak glansryk is, dat ons nie nie die stowwerige klein deurtjies raaksien nie omdat ons dink dit is benede ons. Maar wanneer ons vra vir Vader om ons te seën, maak Hy ons oë oop vir dit, wat werklik van belang is. Dalk selfs, het Hy 'n plan dat dié dinge, nie moet glansryk lyk nie, want dan sou die glans-sweine dit onder hulle pote vertrap het. Maar Hy maak ons wat Hom soek, se oë oop vir waar die ware skatte lê.

Dan toets Hy ons. Ons stap nie dadelik in, in die rykdom van Sy wysheid in nie, Ons stap eers deur 'n klein portaaltjie wat op die oog af, lyk na 'n vermorsing van ruimte. Vierkante meters wat beter benut kon word. Selfs hier, sal van ons omdraai en besluit hierdie eenvoud en onglans, is nie vir ons nie. Maar vir hulle wat Hy liefhet, wys Hy die trappe op die regterkant, en nooi ons in na 'n voorsmakie van wat Hy vir ons in stoor het. Hy laat ons dan vertoef in die tussenvlak, met net 'n paar boeke op die rakke. 'n Voorsmakie, wat die grootheid wat Hy vir ons in stoor het. Asof Hy my uitdaag, is jy gereed om die oorvloed wat Ek vir jou in stoor het, met albei hande aan te gryp.

Sodra ons die toets geslaag het om tevrede te wees met die eenvoudige nederigheid van die tussenvlak, en Hy kan met sekerheid weet Hy kan ons met meer vertrou, maak Hy ons oë oop vir die trappe wat na die groot saal toe lei.

Daar, in die groot saal van Sy onbeperkte kennis, wys Hy vir my hoe Hy my kennis wil restoureer. Kennis wat na jare se afskeep daarvan, verlore kon raak. Kennis, wat dalk verskuil lê in die onderbewuste. Hy wys my dat die brein se luiheid om nou weer aktief in te neem, deur Homself genees kan word. Hy wys dat die kennis wat ek gedink het weg is, herwin sal word. Ook, dat kennis wat nie volledig is nie, aangevul sal word. Hy neem mydeur die rakke vol Bybels, en wys my dat my gebrekige Woordkennis, aangevul sal word. Soos wat ons deur die taalrakke beweeg, sien my geestesoog hoedat ek, wat lief is om met tale te speel, daarna smag om nie hierdie tale net ten dele nie, maar volkome te mag bemeester, dag tot dag, te kan gebruik.

Ek en Vader se saamstap deur die musiekrakke, troos my in die wete dat dit Sy wil is om my bietjie musiekkennis en beperkte vaardighede op kitaar en klawers, te wil aanspreek. Daar waar, soos met die Woordrakke en die taalrakke, tyd nou teen die formele en konvensionele manier van studie en oefen tel. Hy verseker my dat Hy my sal seën met kennisinspuitings, vaardigheidsinspuitings. Dat Hy my verlange om hierdie dinge weer te herwin en te ontwikkel tot werklik sinvol bruikbaar, selfs perfeksie, raakgesien het en nou ja gesê het daarop.

Dan weet ek ook, dat Hy die geleenthede om hierdie huidige kennis en voorregte waarmee Hy my alreeds geseën het, tesame met hierdie nuwe kennis en vaardighede, my deure sal oopmaak om al hierdie dinge, ten volle te kan benut om tot Sy eer te mag dien. Om daar waar ek ook my menslike psige moet voed, ook van hierdie kennis en vaardighede gebruik te mag maak om te peuter aan 'n paar snare en klawers en kreatiwiteit weer te ontwikkel na 'n punt, waar dit met trots aangewend kan word.

Dan meteens, ervaar die liggaam eg menslike behoeftes. Honger, en die behoefte om die liggaam ook op gereelde basis, te reinig van onsuiwerhede, roep. Dan wys Hy my daardie diensgangetjie. Die kombuis, die ablusiegeriewe. Maar ook die administratiewe kantoor. En so, met insig wat net 'n volmaakte liefhebbende Vader het, wys Hy dat Hy ook in ons aardse dimensie wil voorsien, vir solank soos wat dit Hom behaag om ons nog hier te huisves.

Die stappie na die bedompige hoek, daar waar die boeke slordig en die rakke mankoliekig is, is soos 'n laaste groet aan die dinge, wat soos 'n Egipte van ouds, dinge uit ons verlede gebruik om ons Godgegewe potensiaal, te probeer steel. Dinge, tye en mense, wat ons beroof het van ons geestelike welstand, ons psigiese welstand, ons materieële bronne. Hy maak my oë oop vir die destruktiewe wat hierdie dinge, tye en mense in my lewe gebring het. En dan herhinder Hy my aan my vele gebede aan Hom, om hierdie Egipteland uit my bewuste en onderbewuste geheue te wis. Met die belofte, jou gebed is verhoor. Die muur wat daardie boeke verskans, is nou gebou. Net soos wat ek op Goddelike wyse, jou sal aanvul met die kennis en vaardighede wat jy op al die ander terreine gevra het, sal ek hierdie doodsfaktore en die herhinderinge daaraan, uit jou geheue wis. En oor 'n tydjie van nou af, sal jy dit nie eers meer kan herroep nie.

Meteens die wete, dat Hy my vandag op sigbare wyse deur hierdie visioen geneem het, met die belofte, dat Hy al hierdie dinge vir my sal laat toekom.

Dan, in diepe dank vir Sy sigbare belofte en 'n reis deur die boekerij, loof ek hom vir die perseel, die bronne, die kennis, die gawes en die insig, om van hier af vorentoe, sonder kommer, te mag dien, daar waar Hy my geroep het.

Soli Deo Gloria.

© Stof 2020/11/16