Saterdag 19 Desember 2020
Bevolkingsbeheer
Ek wil die regering van harte gelukwens met hulle weldeurdeurdenkte plan om die oorbevolking onder beheer te bring.
Deur te vereis dat bestuurders van openbare pasasiersvoertuie maskers moet dra, verseker hulle dat die bestuurders se bewussyn en skerpheid
benadeel word deur die gebrek aan suurstof en die inname van hulle eie gifgasse. So word verseker dat daar meer gereeld, veelvuldige busse vol burgers uitgewis word.
Saterdag 22 Augustus 2020
Hermoniade
'n Hermoniade
Dit dien as uitlaatklep vir 'n "ongewensde".
Dit dien as ope brief aan die hermoniaanse bestuur met die hoop dat tonneldenke tog, per wonderwerk, eendag sal wyk.
Dit dien as waarskuwing aan narciste wie se geliefdes nog na die vlees met ons is, om twee keer te dink voordat hulle besluit wie is gewens en wie is ongewens en om tehuis-besture te weerhou om ander te gewetenloos te intimideer om verwronge wanpersepsies, as hulle eie te koester en blindelings toe te pas.
Dit dien as broederlike vermaning aan amptenare wat oorde bestuur, om nie toe te laat dat nasate wat fiskaal sterk is, hulle beïnvloed om deel te word van die heksejag teen hulle wat deur 'n enkele narcis, as ongewens beskou word nie.
Dit dien as 'n boodskap aan ouers wat vasgevang is in hermoniaanse gevangenisse, om besef dat die ander nasate, steeds opreg vir hulle omgee, maar op wrede wyse weerhou word om dit oor te dra. Dat hulle nooit moet dink dat die ongewensde faktore, nie waarlik en opreg vir hulle omgee nie.
Dit dien as 'n navraag aan die Hervormde Kerk, wie se herder so ewe die intimideerder se bevooroordelende en hatige persepsie kondoneer en verdedig. Dit laat vrae oor die Hervormde Kerk se ware visie en misie. Hierdie optrede laat ernstige bedenkinge oor die egtheid van hulle bewering dat hulle 'n Evangeliese instelling sou wees.
Dit dien as 'n boodskap aan ander ongewensdes, dat Vader Yahwe hulle nooit sal versaak of verag nie, en dat hierdie gemoedsrus, 'n ewigheid meer se waarheid dra, as die eiegeregtige persepsie van 'n enkele narcistiese fiskusverslaafde of naiewe en beïnvloedbare bestuur.
'n Wyle gelede word 'n nasaat van 'n inwoner, weggewys by Huis Hermon. Sommer so op 'n blatante wyse. Nee, hy is mos 'n ongewensde persoon. So verklaar deur 'n bestuur wat onder die invloed is van 'n familielid wat die nasaat met passie verag. 'n Persoon wat op een of ander wyse sy verdraaide persepsies subtiel ingekonkel het in die naiewe denke van die bestuur. Hy het hulle oortuig dat hy alleen kopiéreg op ouers besit en dat geen ander nasaat, waardig is om omgee aan hulle te toon nie.
Onder die irassionele hoop dat dit enigsins 'n verskil sal maak, vra die ongewensde nasaat toe maar 'n kennis wat 'n nagsuster is by Hermon, om te gaan uitsnuffel wat brou in die diep donker duister hermoniaanse kookpot. Geen reaksie nie. Die navraag raak verlore in die borrels van die groen brousel wat in die pot borrel. Op 'n volgende geleentheid stuur die gewaardeerde sussie wat nagskof werk, 'n skermbeeld van 'n boodskap, wat 'n bestuurslid beweer, 'n wyle gelede vir die ongewensde gestuur is. Maar, dit is glad nie eers aan die regte persoon geadresseer nie. Sommer by die aanspreek, is dit reeds die naam van 'n ander persoon...
Enkele maande later bereik 'n berig die ongewensde nasaat met 'n ompad, dat sy pa na bewering oorlede is. Met die oproep na die kantoor om die gerug te probeer bevestig, word die ongewensde ewe afgejak en meegedeel dat inligting nie aan buitestaanders verskaf word nie. Dus, 'n ouer se eie kind, is nou skielik 'n buitestaander...
Eish! Of vir die lesers wat hulself as verhewe bo ons klas beskou: Touche...
En stadig maar seker, begin 'n skoefdraad subtiel skade opdoen...
Die gerug word uiteindelik bevestig deur 'n ander, wat (nog) nie as ongewens beskou word nie. Dankie Stefan, jy is waarlik 'n lig in my lewe.
En nog steeds, word die ongewensde uitgesluit, met passie verdryf en weerhou daarvan om maar net syouers se laaitie te wees.
Hierdie hermoniade dien vele doele:
-
-
-
-
-
-
-
Ter afsluiting:
"Elke mens (en bestuur) het 'n vrye keuse met watter kant van sy rugstring hy dink. Ongelukkig maak ons almal, nie dieselfde keuse nie..."
(Uit Psigoët, deur Stof, 2004)
Deur vele veräg, die uwe.
Dinsdag 26 Mei 2020
Ope brief aan my broer Dimitar Shtereva-Battheu, beter bekend as Dimitri
My dear brother Dimitri
I conduct this outreach to you in english, because I noticed that you did not utilize the oppertunity to learn the beautifull and characterfull language, Afrikaans. Therefor, you must excuse my inability to commit english in a way the queen would have done. I do believe, that though I am not as competent as you in perfect english, you will comprehend what I share with you here.
Therefor, sit back. Relax. Open up your spirit and mind to the outreacht from a brother, who respects you as a equaly created creation, and rest assured, although you may not believe it, I know that Father had a good reason, when He decided to provide that you and me, would have the priviledge to meet each other so many years later.
Firstly, I take the opportunity to assure you that from my side, you are forgiven for all the rude and even rasistic things you uttered upon a variety of people on the premises. Also, for your misbehaviour, especialy in the month of May even upon the children and the dogs. I can asure you that from my side, you are forgiven. If I did not, I would not be firgiven by Father Yahwe Himself, for all my sins in a lifetime.
I am sure that you do know, that always being negative and rude, is in no way good for your health and welbeïng. Beïng a equaly created creation, formed and made by Father Himself, I do wish you to be happy and have a fulfilled life. Under current circumstances and behaviour, there is no way that I can see or believe that my brother can realy be fulfilled and happy. And that, is something I am very concerned about.
So, now that you are relaxed and knows that this boertjie-brother cares about you, as I share a part of my heart with you.
You told me a lot of times, that you yourself, chose not to open your heart to the salvation, although you had so may oppertunities. You have the excuse that you grew up in a comunist country and had a lot of stress in the war. You did not have the oppertunity to learn thet Father Yahwe, loves you and that He allowed His Son Jesus, to shed His blood, so that me and you, could inherrit salvation. If you claim that you are not able to believe in the great future Father has for you, you are jeopardising
Because Father forgave me for all my transgretions, It is my pleasure not to keep any of those blasphemous things you said unto me, against you, because my forgiveness for my sins was in total. So who am I, dear brother, to keep anything against any other brother or sister, if Jesus blood provided the guarantee before Father, to free me from all of my sins. If I do not forgive those that I could believe in in debt with me, Father has the fullest right to refuse me, forgiveness. So, take my word of total forgiveness towards you, knowing that it is deeply meant, and out of the heart.
I noticed your actions on Tuesday 26 May 2020, and was able to read between your lines, that there was external situations, that caused you to direct your secondary anger towards due to external situations, towards those, that realy had no role to play in the cause of your behaviour. But, although it was noticed with sadness, I will also not keep this misbehaviour against you, for I am so blessed to know, that there is nothing healing in keeping memories and grudges.
Therfor, rest in the peace, that your Boertjie-brother do respect you as a equal brother, with no grudges.
With this assurance be given upon you, I now need to urge you to take the oppertunity that you still have, to repair relations with all of the other people in your life and strive towards harmony. Above all, athough you claim to have grown up without the gospel of Jesus's salvation, you are blessed with the oppertunity to know the gospel of Jesus Christ. The fact that so many of your family in Bulgeria do not know this truth, makes you especialy blessed, to the one, who have this oppertunity. And the moment you accept His grace and forgiveness, you will have a burning urge of going to Bulgeria, and share this good news, with all of those co-bulgerians, who did not have the oppertunity to know. You can change lives. Are you willing?
This new-found freedom of yours, will also make it easy for you, to go and have a coffee with Philip, Ronel, and the children, and appologise hoestly towards them for the hasty and degrading hings, that you said upon them over a long time. And after your appology to them, you will experience so much real peace in your mind, and so much more blessings, that you will know, that you did the right thing.
Your caring Boertjie brother, Stof.
I conduct this outreach to you in english, because I noticed that you did not utilize the oppertunity to learn the beautifull and characterfull language, Afrikaans. Therefor, you must excuse my inability to commit english in a way the queen would have done. I do believe, that though I am not as competent as you in perfect english, you will comprehend what I share with you here.
Therefor, sit back. Relax. Open up your spirit and mind to the outreacht from a brother, who respects you as a equaly created creation, and rest assured, although you may not believe it, I know that Father had a good reason, when He decided to provide that you and me, would have the priviledge to meet each other so many years later.
Firstly, I take the opportunity to assure you that from my side, you are forgiven for all the rude and even rasistic things you uttered upon a variety of people on the premises. Also, for your misbehaviour, especialy in the month of May even upon the children and the dogs. I can asure you that from my side, you are forgiven. If I did not, I would not be firgiven by Father Yahwe Himself, for all my sins in a lifetime.
I am sure that you do know, that always being negative and rude, is in no way good for your health and welbeïng. Beïng a equaly created creation, formed and made by Father Himself, I do wish you to be happy and have a fulfilled life. Under current circumstances and behaviour, there is no way that I can see or believe that my brother can realy be fulfilled and happy. And that, is something I am very concerned about.
So, now that you are relaxed and knows that this boertjie-brother cares about you, as I share a part of my heart with you.
You told me a lot of times, that you yourself, chose not to open your heart to the salvation, although you had so may oppertunities. You have the excuse that you grew up in a comunist country and had a lot of stress in the war. You did not have the oppertunity to learn thet Father Yahwe, loves you and that He allowed His Son Jesus, to shed His blood, so that me and you, could inherrit salvation. If you claim that you are not able to believe in the great future Father has for you, you are jeopardising
Because Father forgave me for all my transgretions, It is my pleasure not to keep any of those blasphemous things you said unto me, against you, because my forgiveness for my sins was in total. So who am I, dear brother, to keep anything against any other brother or sister, if Jesus blood provided the guarantee before Father, to free me from all of my sins. If I do not forgive those that I could believe in in debt with me, Father has the fullest right to refuse me, forgiveness. So, take my word of total forgiveness towards you, knowing that it is deeply meant, and out of the heart.
I noticed your actions on Tuesday 26 May 2020, and was able to read between your lines, that there was external situations, that caused you to direct your secondary anger towards due to external situations, towards those, that realy had no role to play in the cause of your behaviour. But, although it was noticed with sadness, I will also not keep this misbehaviour against you, for I am so blessed to know, that there is nothing healing in keeping memories and grudges.
Therfor, rest in the peace, that your Boertjie-brother do respect you as a equal brother, with no grudges.
With this assurance be given upon you, I now need to urge you to take the oppertunity that you still have, to repair relations with all of the other people in your life and strive towards harmony. Above all, athough you claim to have grown up without the gospel of Jesus's salvation, you are blessed with the oppertunity to know the gospel of Jesus Christ. The fact that so many of your family in Bulgeria do not know this truth, makes you especialy blessed, to the one, who have this oppertunity. And the moment you accept His grace and forgiveness, you will have a burning urge of going to Bulgeria, and share this good news, with all of those co-bulgerians, who did not have the oppertunity to know. You can change lives. Are you willing?
This new-found freedom of yours, will also make it easy for you, to go and have a coffee with Philip, Ronel, and the children, and appologise hoestly towards them for the hasty and degrading hings, that you said upon them over a long time. And after your appology to them, you will experience so much real peace in your mind, and so much more blessings, that you will know, that you did the right thing.
Your caring Boertjie brother, Stof.
| © Stof 2020/04/26 |
|---|
|
Stof se bedieningswerf: www.leroleng.co.za |
|---|
|
Stof se algemene webwerf: www.stof.co.za |
| Gesels met Stof |
Sondag 24 Mei 2020
Sy het 'n appelkooskleurige rok aangehad
Gewoonlik is my drome helder, Tog, word min
van hulle onthou. Die afgelope tyd meer drome egter duidelik agterbly
in my bewuste. Sommige, weet ek is profeties. Ander, dalk 'n boodskap,
wat nie profeties vir ander is nie, maar inspraak in my leweom bepaalde
vrae te antwoord. Laasgenoemde, sal ek nooit publiseer, voordat ek
weet dat hierdie pêrels wel van openbare belang is nie. Die Woord
waarsku pertinent in Mattheus 7:6b. teen die praktyk om pêrels voor die
swyne te werp.
...noch werpt uw paarlen niet voor de zwijnen;
opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten
vertreden, en zich omkerende, u verscheuren.
Tog, was die droom wat ek vandag hier deel, duidelik en in detail. As 'n droom so duidelik is, moet daar 'n rede voor wees. Ek sê nie dit was 'n visioen of profesie nie. Maar ek weet ek moet dit deel, want net dalkies, kan die iets vir een of meer lesers beteken.
Daarom deel ek met jou die volgende. En as jy voel dat jy iets daarin sien of kommentaar wil lewer, voel vry om hieronder, kommentaar te lewer.
Hier kom hy:
Ek is by 'n sosiale geleentheid. Die meeste gaste is bekendes. Hoofsaaklik kennisse, met hier en daar 'n vriend. Elkeen is weggevoer deur diep gesprekke oor uiteenlopende onderwerpe. Emosielose kelners dra borde vol knibbel-dinge rond. Ekself, is nie in 'n gesprek vasgevang nie. Ek merk 'n dame op wat heeltemal onbekend is aan my. Dit lyk, asok sy ook nie die ander gaste ken nie. Sy is geklee in 'n appelkoos kleur moulose knielengte rok. Dit is die styl van die laat tagtigs, toe hierdie dikker katoenrokke met hulle groot sakke en een groot knoop aan die bokant van elke sak, nogal gewild was. Die knope aan die rok, is identies aan dié, van die van die sakke. Sy beweeg rond, sonder werklike sinvolle interaksie met ander gaste. Haar vloeiende wortelrooi hare, met enkele wysheidstrepe wat trots begin deurskemer, hang vry, sowat vier of vyf duim onder haar skouers. Ek kan nie haar emosie peil nie. Die vensters van haar gees, is toe.
...noch werpt uw paarlen niet voor de zwijnen;
opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten
vertreden, en zich omkerende, u verscheuren.
Tog, was die droom wat ek vandag hier deel, duidelik en in detail. As 'n droom so duidelik is, moet daar 'n rede voor wees. Ek sê nie dit was 'n visioen of profesie nie. Maar ek weet ek moet dit deel, want net dalkies, kan die iets vir een of meer lesers beteken.
Daarom deel ek met jou die volgende. En as jy voel dat jy iets daarin sien of kommentaar wil lewer, voel vry om hieronder, kommentaar te lewer.
Hier kom hy:
Ek is by 'n sosiale geleentheid. Die meeste gaste is bekendes. Hoofsaaklik kennisse, met hier en daar 'n vriend. Elkeen is weggevoer deur diep gesprekke oor uiteenlopende onderwerpe. Emosielose kelners dra borde vol knibbel-dinge rond. Ekself, is nie in 'n gesprek vasgevang nie. Ek merk 'n dame op wat heeltemal onbekend is aan my. Dit lyk, asok sy ook nie die ander gaste ken nie. Sy is geklee in 'n appelkoos kleur moulose knielengte rok. Dit is die styl van die laat tagtigs, toe hierdie dikker katoenrokke met hulle groot sakke en een groot knoop aan die bokant van elke sak, nogal gewild was. Die knope aan die rok, is identies aan dié, van die van die sakke. Sy beweeg rond, sonder werklike sinvolle interaksie met ander gaste. Haar vloeiende wortelrooi hare, met enkele wysheidstrepe wat trots begin deurskemer, hang vry, sowat vier of vyf duim onder haar skouers. Ek kan nie haar emosie peil nie. Die vensters van haar gees, is toe.
Ek weet nie hoe ek daar beland het nie. Maar die volgende oomblik is ek langs haar. Sonder om die woorde te bedink, of te weet waar dit vandaan kom, kom die volgende woorde uit my mond "Jou uitrusting bring die beste in jou na vore". Sy frons-dink vir enkele oomblikke, voordat haar gelaat verlig. Haar voorkoms verander van appologeties, na selffversekerd. Dan verdwyn die frons, en vul 'n salige vreugde haar gelaat. Al wat sy sê, is "dankie, ek het dit so nodig gehad".
Dan kom die kelner met die southappies verby. Sy neem 'n snoeppasteitjie. Ek neem 'n mini-sosatie. Waarna ons elkeen weer ons eie koers inslaan.
Die res van die verloop van die funksie was vaag. Dit het nie helder behoue gebly in my bewyssyn nie. Dit was dus seker nie van belang, vir die rede waarom ek hierdie droom gehad het nie.
| © Stof 2020/04/24 |
|---|
Vrydag 22 Mei 2020
Aanbidding is nie 'n voortrekker spanbyeenkoms nie
Die meeste van ons het waarskynlik kleintyd
met die Voortrekkers geëksperimenteer. Sommige vir 'n tydjie, ander vir
'n leeftyd. Goeie, gesonde tydverdryf. Tannie Emsie Schoeman, Dok
Eddie van Zijl, Dok Murray Jansen en selfs Dok Ruth, sal daarmee
saamstem.
Die byeenkomste het min of meer dieselfde patroon gevolg. Neef spanleier is op gepasde wyse gegroet. Dan, het ons die Stem gesing. Na die stem, het ons geleer hoe om nog 'n knoop te knoop. (Met 'n tou, nie die tong nie...). Dan het ons 'n lesing gekry van die trek oor die Drakensberge. Sodra ons dan nou mooi geleer het watter roete is die beste om met 'n span osse en 'n wa oor die berg te kom sonder té veel pap wiele, het Neef Leier se vrou die Oros en tuisgebakte koeksisters uitgebring en het ons as drinkebroers, so suig-suig aan die lekker stroperinge koeksisters, gesels oor die volgende kamp en ons verwagtinge daaroor. Dan was die uur om. Ons het ter afsluiting, Afrikaners is plesierig gesing en dan huiswaarts gekeer.
As die weer sleg was, het die neef ons ouers gebel en uitgestel. As die son warm was, het die neef ook ons ouers gebel, om ons te herhinder om ons laphoedjies saam te bring. Ironies, met ons hare wat daardie tyd nog vol was, sit ons in die sonnetjie en luister na neef wat so sonder laphoed, insette in ons lewe lewer, terwyl sy eie hare, hom met 'n kolletjie gelaat het waar die son homself rooi gepiets het. Ons het altyd daaraan verkneukel. maar ewe sedig, nooit die vermaaklike daarvan, met neef gedeel nie.
Maar, nadat ons klaar Afrikaners is plesierig gesing het, en van ons wat in dieselfde rigting woon, so saam-saam huis toe gestap, en tog, ons tong in die kies oomblikke oor neef se rooi kolletjie gehad.
Goeie, onskuldige kultuur-tydverdryf, die Voortrekkers.
As die weer nie goed was nie, kon Voortrekkers uitgestel word. Maar nooit, ooit, het ons die samesyn van gelowiges, uitgestel oor weer of anige ander rede nie. Nooit het ons Jesus se opdrag om nie die onderlinge byeenkomste te versuim nie, geminäg nie. One het geweet (en weet steeds), Wie die Hoogste Gesag is. Daarom, was ons baie meer dikels, baie ruimer geseën, as wat selfs vandag die geval is.
O goedheid God’s hier nooit volprese,
wie word daardeur nie diep getref,
hoe snood ondankbaar is die wese
wat nie sy hart tot U verhef,
aan U alleen sy dank en ere,
laat dit my lus my lied hier bly,
Vergeet my siel dan nooit die Here,
want nooit vergeet die Here my!
Die byeenkomste het min of meer dieselfde patroon gevolg. Neef spanleier is op gepasde wyse gegroet. Dan, het ons die Stem gesing. Na die stem, het ons geleer hoe om nog 'n knoop te knoop. (Met 'n tou, nie die tong nie...). Dan het ons 'n lesing gekry van die trek oor die Drakensberge. Sodra ons dan nou mooi geleer het watter roete is die beste om met 'n span osse en 'n wa oor die berg te kom sonder té veel pap wiele, het Neef Leier se vrou die Oros en tuisgebakte koeksisters uitgebring en het ons as drinkebroers, so suig-suig aan die lekker stroperinge koeksisters, gesels oor die volgende kamp en ons verwagtinge daaroor. Dan was die uur om. Ons het ter afsluiting, Afrikaners is plesierig gesing en dan huiswaarts gekeer.
As die weer sleg was, het die neef ons ouers gebel en uitgestel. As die son warm was, het die neef ook ons ouers gebel, om ons te herhinder om ons laphoedjies saam te bring. Ironies, met ons hare wat daardie tyd nog vol was, sit ons in die sonnetjie en luister na neef wat so sonder laphoed, insette in ons lewe lewer, terwyl sy eie hare, hom met 'n kolletjie gelaat het waar die son homself rooi gepiets het. Ons het altyd daaraan verkneukel. maar ewe sedig, nooit die vermaaklike daarvan, met neef gedeel nie.
Maar, nadat ons klaar Afrikaners is plesierig gesing het, en van ons wat in dieselfde rigting woon, so saam-saam huis toe gestap, en tog, ons tong in die kies oomblikke oor neef se rooi kolletjie gehad.
Goeie, onskuldige kultuur-tydverdryf, die Voortrekkers.
As die weer nie goed was nie, kon Voortrekkers uitgestel word. Maar nooit, ooit, het ons die samesyn van gelowiges, uitgestel oor weer of anige ander rede nie. Nooit het ons Jesus se opdrag om nie die onderlinge byeenkomste te versuim nie, geminäg nie. One het geweet (en weet steeds), Wie die Hoogste Gesag is. Daarom, was ons baie meer dikels, baie ruimer geseën, as wat selfs vandag die geval is.
Ons het die onderlinge byeenkomste gerespekteer, en met vreugde, hierdie
opdrag deel van ons bestaan gemaak. Ons het na Vader verlang. Ons het
het gegaan want ons wou Sy Woord indrink. Ons wou weet wat Sy wil vir
ons lewens is. Hy was (en is steeds), getrou. Hy het ons gereeld
aangeraak met guns wat ons verstom gelaat het. Ons was so bederf, dat
ons hierdie guns, alte dikwels as vanselfsprekend begin aanvaar het.
Tog, as ons op hierdie punt van aanvaarding gekom het, het Hy op
liefdevolle, maar ferm manier vermaan on terug te keer. En ons het,
want ons het Sy stem herken, en Hom geëer vir sy omgee, dat Hy ons
eerder vermaan, as straf.
En eendag toe ontsnap die president se troetel-kroonprins-virussie uit sy hok. Piepklein ou nietige dingetjie. En net voor president vies raak omdat hy nou sy vergrootglas moet nadertrek om sy troeteldiertjie te gaan soek, kry hy 'n magsbehepte oomblik van troebelheid, en besluit om sy virussie bietjie langer buite te los. Die verskoning, as hy nou die media kan intimideer deur vir hulle te vertel dat sy Shiwawa, eintlik 'n Rotweiler is wat die volk wil opvreet. En hulle val sowaar daarvoor. Pens en pootjies.
Noudat ek hierbo die agtergrond gepleonastiseer het, tog, sonder om die lemmetjie in die subteks sagter te slyp, nooi ek elke leser wat eerlik en dapper genoeg is, om verder te lees, en saam te stem. Om sonder vrees vir wat die buurman, die dominee, die VLU of die KKNK, hierdie waarnemings ook hulle eie te maak.
Hierdie Boer, sing nie vandag Afrikaners is plesierig, soos die Voortrekkers nie. Want hy is nie plesierig nie. Hy sien hoe die Kerk, as liggaam van Christus, onder mekaar twis. Maar vir die doeleindes van vandag, dit tersyde. Hy sien hoe die Kerk, as liggaam van Christus, hulle eie liggaam verwoes. Hoedat dié, wat vanuit die on-liggaam van Christus, die Liggaam vervlak tot blote kultuur-aktiwiteit, tot iets wat deur magsbehepte mensies, tot minder, as hulle eie selfbeeldprobleem gereduseer word. En as lucifer dan hierdie mensies se swak selfbeeld misbruik en hulle magsbeheptheid misbruik deur die Liggaam van Christus te minag, en selfs as ongewens te verklaar, manifesteer 'n heilige woede.
Dan sluip 'n selfaangestelde afvaardiging van die Liggaam so suutjies en sorrie-askies na die owerhede en vra menslike toestemming om te doen wat Jesus ons opdrag gegee het om te doen. Nie blote toestemming, maar as ons Verlosser, opdrag. En afvaardiging belowe so ewe suutjies-poep en sorrie-askies, om elke ou reëltjie tot op die letter na te kom. Selfs al sou reëltjie sê lofprysing is gevaarlik. Dan sal ons maar nie lofprys nie. En die reëltjie verban die Bybel, die Woord van die lewende almagtige God, uit die kerk uit. Dan sal ons maar sonder die Bybel. En moet asseblief nie groepeer nie, selfs al is dit om te bid. En die afvaardiging stel maar so ewe in. Ons sal maar nie vir mekaar bid nie. En, moet asseblief nie nagmaal hou nie. Ons vrees vir 'n menslike goggatjie is groter as die wete dat in Jesus bloed, ons veilig is... Moet nie langer as 'n uur voor Vader versamel nie. En as die Heilige Gees inspireer en opdrag gee om meer as 'n uur te lofprys, te nagmaal en saam te kniel, 'n saambid-knuffje te gee of iemand se trane op ons skouer moet laat val, is Hy skielik buite orde.
Basta hierdie Godslaster. Hoe kan ons 'n treurende troos, as ons nie 'n skouer kan aanbied nie. Hoe kan ons lofprys, as ons nie veronderstel is om lofliedere Hemelwaarts te stuur nie. Hoe kan ons as swakke mens, versterk word deur die nagmaal, as dit 'n skadelik praktyk sou wees. Hoe kan iemand wat pas tot wedergeboorte gekom het, 'n doop geweier het net omdat menslike vooroordele sy deurbraak na die ewige lewe, geringskat?
En dan sal broer voorsitter van die ordekommitee so ewe vermanend aan die sosiale protestante soos ekself en baie ander wat Vader se almag ken en al ervaar het, 'n woord van orde probeer rig omdat ons die menslike uitsprake wat om ongeloof geskoei is, sien vir die blatante Godslaster wat dit is.
Ons mag nie dat vrees wat deur intimidasie deur beperkte menslike denke, ons weerhou om die onderlinge byeenkomste te versuim nie. Ons mag nie die beskermende krag wat in die bloed van Jesus is, ontken nie. En ons mag veral nie ewe apologeties, nou skielik die grootste Waarheid, reduseer tot 'n bote kultuur-aktiwiteit nie.
Om gehoorsaam aan Vader self te wees, is nie 'n kultuurspeletjie soos die Voortrekkers nie. Hierdie Afrikaner, is beslis nie vandag plesierig nie.
Of ek en jy met wyle Oom Jaap Marais se standpunte saamstem of nie, is nie van belang nie. Maar een baie wyse ding wat hy gereeld gesê het, was, "Kies nou, kies reg".
Gaan jy vandag vir Vader Yahwe kies, of ewe appologeties en abdikerend as Koningskind, teen Hom kies? Gaan jy Hom dien volgens Sy voorskrifte, of gaan jy Hom verkleineer deur binne die norme van sekulêre vooroordele, Hom te reduseer tot 'n stokperdjie?
Gaan jy in vrees vir die paniek wat die media saai, kies om nie die beskerming van Jesus Bloed jou eie te maak nie, of gaan jy kies om ook in jou openbare optrede, jou belydenis uit te leef, en so hoop te saai vir soekendes?
Kies nou, kies reg.
Sela
En eendag toe ontsnap die president se troetel-kroonprins-virussie uit sy hok. Piepklein ou nietige dingetjie. En net voor president vies raak omdat hy nou sy vergrootglas moet nadertrek om sy troeteldiertjie te gaan soek, kry hy 'n magsbehepte oomblik van troebelheid, en besluit om sy virussie bietjie langer buite te los. Die verskoning, as hy nou die media kan intimideer deur vir hulle te vertel dat sy Shiwawa, eintlik 'n Rotweiler is wat die volk wil opvreet. En hulle val sowaar daarvoor. Pens en pootjies.
Noudat ek hierbo die agtergrond gepleonastiseer het, tog, sonder om die lemmetjie in die subteks sagter te slyp, nooi ek elke leser wat eerlik en dapper genoeg is, om verder te lees, en saam te stem. Om sonder vrees vir wat die buurman, die dominee, die VLU of die KKNK, hierdie waarnemings ook hulle eie te maak.
Hierdie Boer, sing nie vandag Afrikaners is plesierig, soos die Voortrekkers nie. Want hy is nie plesierig nie. Hy sien hoe die Kerk, as liggaam van Christus, onder mekaar twis. Maar vir die doeleindes van vandag, dit tersyde. Hy sien hoe die Kerk, as liggaam van Christus, hulle eie liggaam verwoes. Hoedat dié, wat vanuit die on-liggaam van Christus, die Liggaam vervlak tot blote kultuur-aktiwiteit, tot iets wat deur magsbehepte mensies, tot minder, as hulle eie selfbeeldprobleem gereduseer word. En as lucifer dan hierdie mensies se swak selfbeeld misbruik en hulle magsbeheptheid misbruik deur die Liggaam van Christus te minag, en selfs as ongewens te verklaar, manifesteer 'n heilige woede.
Dan sluip 'n selfaangestelde afvaardiging van die Liggaam so suutjies en sorrie-askies na die owerhede en vra menslike toestemming om te doen wat Jesus ons opdrag gegee het om te doen. Nie blote toestemming, maar as ons Verlosser, opdrag. En afvaardiging belowe so ewe suutjies-poep en sorrie-askies, om elke ou reëltjie tot op die letter na te kom. Selfs al sou reëltjie sê lofprysing is gevaarlik. Dan sal ons maar nie lofprys nie. En die reëltjie verban die Bybel, die Woord van die lewende almagtige God, uit die kerk uit. Dan sal ons maar sonder die Bybel. En moet asseblief nie groepeer nie, selfs al is dit om te bid. En die afvaardiging stel maar so ewe in. Ons sal maar nie vir mekaar bid nie. En, moet asseblief nie nagmaal hou nie. Ons vrees vir 'n menslike goggatjie is groter as die wete dat in Jesus bloed, ons veilig is... Moet nie langer as 'n uur voor Vader versamel nie. En as die Heilige Gees inspireer en opdrag gee om meer as 'n uur te lofprys, te nagmaal en saam te kniel, 'n saambid-knuffje te gee of iemand se trane op ons skouer moet laat val, is Hy skielik buite orde.
Basta hierdie Godslaster. Hoe kan ons 'n treurende troos, as ons nie 'n skouer kan aanbied nie. Hoe kan ons lofprys, as ons nie veronderstel is om lofliedere Hemelwaarts te stuur nie. Hoe kan ons as swakke mens, versterk word deur die nagmaal, as dit 'n skadelik praktyk sou wees. Hoe kan iemand wat pas tot wedergeboorte gekom het, 'n doop geweier het net omdat menslike vooroordele sy deurbraak na die ewige lewe, geringskat?
En dan sal broer voorsitter van die ordekommitee so ewe vermanend aan die sosiale protestante soos ekself en baie ander wat Vader se almag ken en al ervaar het, 'n woord van orde probeer rig omdat ons die menslike uitsprake wat om ongeloof geskoei is, sien vir die blatante Godslaster wat dit is.
Ons mag nie dat vrees wat deur intimidasie deur beperkte menslike denke, ons weerhou om die onderlinge byeenkomste te versuim nie. Ons mag nie die beskermende krag wat in die bloed van Jesus is, ontken nie. En ons mag veral nie ewe apologeties, nou skielik die grootste Waarheid, reduseer tot 'n bote kultuur-aktiwiteit nie.
Om gehoorsaam aan Vader self te wees, is nie 'n kultuurspeletjie soos die Voortrekkers nie. Hierdie Afrikaner, is beslis nie vandag plesierig nie.
Of ek en jy met wyle Oom Jaap Marais se standpunte saamstem of nie, is nie van belang nie. Maar een baie wyse ding wat hy gereeld gesê het, was, "Kies nou, kies reg".
Gaan jy vandag vir Vader Yahwe kies, of ewe appologeties en abdikerend as Koningskind, teen Hom kies? Gaan jy Hom dien volgens Sy voorskrifte, of gaan jy Hom verkleineer deur binne die norme van sekulêre vooroordele, Hom te reduseer tot 'n stokperdjie?
Gaan jy in vrees vir die paniek wat die media saai, kies om nie die beskerming van Jesus Bloed jou eie te maak nie, of gaan jy kies om ook in jou openbare optrede, jou belydenis uit te leef, en so hoop te saai vir soekendes?
Kies nou, kies reg.
Sela
O goedheid God’s hier nooit volprese,
wie word daardeur nie diep getref,
hoe snood ondankbaar is die wese
wat nie sy hart tot U verhef,
aan U alleen sy dank en ere,
laat dit my lus my lied hier bly,
Vergeet my siel dan nooit die Here,
want nooit vergeet die Here my!
| © Stof 2020/04/22 |
|---|
Dinsdag 19 Mei 2020
Enkeldiep in die Jordaan
Ek staan in 'n rivier. Dit is laatmiddag.
Ek sien 'n sonsondergang. Dit laat my besef dat ek na die weste kyk.
My voete is ongeveer enkeldiep in die water. Ek sien die land aan die
westekant van die rivier. Die besef dat dit die Jordaanrivier is, sink
by my in. Ek is besig om na 'n beloofde land te kyk. Dit is 'n mooi
land.
My voete is nog nie op land nie. Die laaste paar tree om uit die enkeldiep water te stap, in die beloofde land in, lyk moeiteloos. Maar ek word vir eers teruggehou. Ek ervaar inspraak oor die beloofde land. Ek sien in die gees prentjies, wat selfs mooier is as wat my aardse sintuie hier reg voor my waarneem.
'n Lang reis agter my, anderkant die oos-oewer, anderkant die woestyn, lê Egipteland. 'n Land wat wat bar is, 'n land wat gesteel het. 'n Land van verlies en pyn. 'n Hele woestyn vêr van my af. Dit is te vêr, dit kan nie meer van my steel nie.
Dan vervul die skoonheid van die beloofde land voor my, weer my wese. Ek sien alles wat nodig is om vir 'n leeftyd vorentoe, te dien, te leef en guns te mag beleef.
Maar ek staan nog in die water. Ek wag net op die opdrag, om daardie laaste paar tree te gee, en die droë grond van die beloofde land te betree, dit in besit te neem.
Spreek Here, U stoflaaitie luister...
My voete is nog nie op land nie. Die laaste paar tree om uit die enkeldiep water te stap, in die beloofde land in, lyk moeiteloos. Maar ek word vir eers teruggehou. Ek ervaar inspraak oor die beloofde land. Ek sien in die gees prentjies, wat selfs mooier is as wat my aardse sintuie hier reg voor my waarneem.
'n Lang reis agter my, anderkant die oos-oewer, anderkant die woestyn, lê Egipteland. 'n Land wat wat bar is, 'n land wat gesteel het. 'n Land van verlies en pyn. 'n Hele woestyn vêr van my af. Dit is te vêr, dit kan nie meer van my steel nie.
Dan vervul die skoonheid van die beloofde land voor my, weer my wese. Ek sien alles wat nodig is om vir 'n leeftyd vorentoe, te dien, te leef en guns te mag beleef.
Maar ek staan nog in die water. Ek wag net op die opdrag, om daardie laaste paar tree te gee, en die droë grond van die beloofde land te betree, dit in besit te neem.
Spreek Here, U stoflaaitie luister...
| © Stof 2020/05/18 |
|---|
Die ouditorium
Ek beweeg in 'n gehoorsaal. Daar is derduidende sitplekke. Mooi, en luuks. Beslis nie 'n afskeepplek nie.
Agter die verhoog is helder lig. Bonatuurlike helder lig, maar dit verblind my nie. Ek kan daardeur loop, dit ervaar, sonder skade, sonder skroei. Die lig is nog nie op die verhoog nie. Dit skyn nog nie op die verhoog, of die gehoorsaal nie. Maar hierdie helder lig is so onbeperk, so groot, dat een of ander tyd sal moet deurbreek na die verhoog toe. Waarna hierdie lig van die verhoog, dan verder sal versprei na die gehoorsaal, tot in elke hoekie, tot op elke sitplek.
Tydens hierdie beeld, was daar niemand in die gehoorsaal nie. Elke sitplek was leeg. Daar was ook niemand op die verhoog nie. Die beligting was skaflik, ietsie meer as skemer. Tog, was die skemerlig in afwagting op die helder lig wat agter die verhoog manifesteer. In afwagting, op die deurbreek daarvan na die verhoog, die gehoorsaal.
En dan wonder die mens in my, wie gaan almal daardie sitplekke volmaak, wanneer daardie lig agter die verhoog, deur die grense breek na die verhoog, en 'n boodskap vir die gehoor bring? Wie gaan op die verhoog wees, wanneer daardie lig gekanaliseer moet word?
Agter die verhoog is helder lig. Bonatuurlike helder lig, maar dit verblind my nie. Ek kan daardeur loop, dit ervaar, sonder skade, sonder skroei. Die lig is nog nie op die verhoog nie. Dit skyn nog nie op die verhoog, of die gehoorsaal nie. Maar hierdie helder lig is so onbeperk, so groot, dat een of ander tyd sal moet deurbreek na die verhoog toe. Waarna hierdie lig van die verhoog, dan verder sal versprei na die gehoorsaal, tot in elke hoekie, tot op elke sitplek.
Tydens hierdie beeld, was daar niemand in die gehoorsaal nie. Elke sitplek was leeg. Daar was ook niemand op die verhoog nie. Die beligting was skaflik, ietsie meer as skemer. Tog, was die skemerlig in afwagting op die helder lig wat agter die verhoog manifesteer. In afwagting, op die deurbreek daarvan na die verhoog, die gehoorsaal.
En dan wonder die mens in my, wie gaan almal daardie sitplekke volmaak, wanneer daardie lig agter die verhoog, deur die grense breek na die verhoog, en 'n boodskap vir die gehoor bring? Wie gaan op die verhoog wees, wanneer daardie lig gekanaliseer moet word?
| © Stof 2020/05/18 |
|---|
Sondag 17 Mei 2020
Die Boekerij visioen
'n Eenvoudige ingang na 'n gebou wat van buite af, na weinig lyk. Die roesemoes van 'n besige stedelike straat. In die agtergrond 'n menigte uiteenlopende besighede op die straatfront. Besighede wat kompeteer om elkeen sy eie produkte en dienste op die mees opvallende wyse, te probeer uitskreeu.
Paranoiese mense wat soos hulle loop, oor hulle skouers loer en elke vebyganger wantrou, beweeg in elke denkbare rigting. Elkeen se gedagtes gerig of op 'n doel, of, te oordeel na lyftaal en gesigsuitdrukkings, bekommernis koester en toelaat dat dit hulle hele wese oorneem. Dan draai ek weer om, en betree die smal dubbeldeurtjie wat my inlaat in 'n eenvoudige portaal met klassieke ligte uit jare, toeka reeds vergaan. Na regs is 'n stel trappe, breë houtrappe wat nie 'n hele vlak styg nie, maar na 'n tussenvlak lei waar daar enkele boekrakke, en 'n bankie of twee staan. In die boekrakke, enkele boeke wat uiteenlopende onderwerpe dek, sonder dat dit enige spesifieke ordepatroon volg.
Na links styg 'n stel breë stel trappe in klasieke styl, nog 'n halwe vlak. Dit maak 'n nuwe wonderwêreld oor van kennis. Boekrakke wat van die vloer, tot bo teen die hoë dak strek, staan vol kennis en wink.
Dan ontwaak in my, 'n intense waarnemingsvermoë en smagting om daardie kennis in te drink, boek vir boek, blaai vir blaai. Die saal met boekrakke met derduisende boeke, is egter baie groter as wat menslike intelek kan inneem.
Op reis deur die rye en rye plafonhoë rakke met die waarneembare reuk van kennis wat smag om opgeneem te word, kom ek in een van die hoeke van hierdie boekesaal, is 'n enkeldeur wat oopstaan.
Soos wat ek deur die enkeldeur stap, is daar verskeie kleiner vertrekke. Funksionele vertrekke. In die adminsitratiewe kantoor, is alles wat nodig is om administratiewe orde soomloos te handhaaf. Die nodige toerusting wat nodig is om dit te doen, is alles daar, en in perfek werkende toestand.
'n Ander vertrek in hierdie gang, is 'n klein, maar funksionele kombuis. Alles wat nodig is om die liggaamlike te voed en gehidreerd te hou, is daar. Daar is 'n paar soorte koffies, bruinsuiker, witsuiker, verromer en selfs vars volroommelk in 'n yskas. Ook in die yskas, is daar klein, maar aangename snoephappies en lekkernye wat op 'n sny brood of twee gesmeer kan word. In 'n kassie met 'n roldeurtjie, is vars gesnyde brood. Langs die kassie, staan daar twee bokse, met twee soorte Ouma-beskuit. 'n Klein rakkie met enkele bekers en 'n koekbordjie of ses, en 'n paar teelepels wat in 'n blikhouertjie staan, asook nekele messe en vurke, maak dit moontlik om die koffie en snoeperye te kan geniet. 'n Wasbak met 'n bottel groen skottelgoedseep, en 'n sponsie of twee, voltooi die prentjie. Daar is selfs 'n klein waterverhitter in die hoek van die kombuisie, wat water kitsverhit wanneer warm water nodig is.
Langs hierdie kombuis, is 'n ablusiegeriefie. In hierdie kamertjie is 'n toilet, 'n wasbak met 'n spieël wat op ooghoogte pryk, en 'n klein kassie met ekstra seep en toiletpapier. Oppad terug met hierdie gangetjie, stap ek weer deur die enkeldeur in die boekerij in.
Die grootheid van die derduisende boeke se kennis wink my nader, rak vir rak, boek vir boek. Tog, ondanks die grootheid en ontelbaarheid wan al die kennis wat daar vervat is, nie intimiderend nie. Ek voel nie asof dit my oorval nie, selfs al is dit veels te veel kennis, vir een mens om in 'n leeftyd te versamel. Die kennis en wysheid daarin vervat, noop my om tussen die dosyne rye gestapelde kennis, my weg te vind. Die smagting om daardie kennis in te drink, dringend voelbaar. Die reis deur hierdie opgestapelde kennis bring my by antieke boeke met Woordkennis en Bybelverklarings wat lank vergete was. Bybels, in vele tale en winkend om hulle goeie Nuus te deel met lesers, staan rakke en rakke vol. Daar is nog rakke, gevul met massas taalboeke. Boeke oor Hebreeus, Sumeries, Grieks, Nederlands en Pedi. Daar is selfs massas boeke oor die straattaal wat in Afrika springlewendig is. Daar is musiekboeke, met bladmusiek, boeke oor musiekteorie, oor snaarinstrumente, en oor klawerinstrumente. Dit wissel van historiese oorsigte oor taal en musiek, tot praktiese gidse oor hoe om taal en musiek-instrument, tot harmonie te bring en die skeppingsdrang wat Vader in my geprogrammeer het, ten volle te vervul.
'n Gerusstellende gemak met hierdie kennis vervul my en smagting om dit ten volle en moeiteloos op te neem. Beelde van hoe hierdie kennis aangewend kan word as ek dit alles eers opgespons het, draaiboek deur my denke en skep aangename beelde van diensbaarheid wat uit die aanwending van hierdie kennis en vaardighede, kan uitspruit.
My reis deur die rakke neem my na 'n ander hoek. Soort van ongeörden. Die reuk van hierdie boeke is nie aantreklik nie. Dit is nie die reuk van kennis nie, maar van muf. Dit is 'n reuk wat grynslag soos wat dit die nutteloosheid van hierdie boeke se kennis, probeer verskans met 'n vals balsemreuk. Die rakke is makoliekig en sommige dreig om om te val. Sommige het al omgeval. Op 'n vreemd, sadistiese manier probeer hierdie rakke my verlei om die konglomoraat van destruktiewe kennis wat daar vervat is, in te neem.
En soos wat ek hierdie verleiding aanskou, besluit ek om lewe te spreek. Ek besluit om destruktiewe tye en impuse wat jare uit my bestaan gesteel het, te weier. Ek draai om. Soos wat ek wegstap tussen die ander rakke van waarheid en wysheid in, hoor ek 'n gerammel. Ek kyk weer om. Maar, ek word nie 'n soutpilaar nie. Daar is 'n steenmuur tussen my en die lewegewende rakke, en die afdeling, wat my nie kon verlei nie. Die destruktiewe boeke is nie meer toeganklik nie. Die slinkse verleier lucifer het gevlug en sy verleiding en vals beloftes het neus eerste in die pad geduik.
Dan staan ek tussen hierdie massas kennis, en begin hierdie kennis in my in te vloei. Moeiteloos, sonder pynlike leerprosesse. Dalk, omdat die leerprosesse wat my moes voorberei op hierdie bron van kennis en diensbaarheid, reeds deurleef is in 'n paar jaar, waar lewenswysheid en lesse, nie noodwendig maklik was nie, maar waar ek krag ontvang het, om dit te kon dra ter voorbereiding van hierdie era van dien, wat nou voor my lê.
Nou begin hierdie ervaring sin te maak. Insigte oor waar die ervaring in hierdie gebou vol boekskatte vandag kom en wat dit beteken, spoel deur my denke en maak my opnuut dankbaar vir openbarings soos hierdie. Ek staan op die straat, tussen die geroesemoes en die wantroue van soveel mense. Die versoeking om deel daarvan te word, probeer my verlei. Maar die onaansienlike deurtjie, waarby almal verbyloop omdat dit nie by hulle status sou pas nie, trek my. En dan, die onverwagte skat daarbinne. So, strewe ons so dikwels na wat op die oppervlak glansryk is, dat ons nie nie die stowwerige klein deurtjies raaksien nie omdat ons dink dit is benede ons. Maar wanneer ons vra vir Vader om ons te seën, maak Hy ons oë oop vir dit, wat werklik van belang is. Dalk selfs, het Hy 'n plan dat dié dinge, nie moet glansryk lyk nie, want dan sou die glans-sweine dit onder hulle pote vertrap het. Maar Hy maak ons wat Hom soek, se oë oop vir waar die ware skatte lê.
Dan toets Hy ons. Ons stap nie dadelik in, in die rykdom van Sy wysheid in nie, Ons stap eers deur 'n klein portaaltjie wat op die oog af, lyk na 'n vermorsing van ruimte. Vierkante meters wat beter benut kon word. Selfs hier, sal van ons omdraai en besluit hierdie eenvoud en onglans, is nie vir ons nie. Maar vir hulle wat Hy liefhet, wys Hy die trappe op die regterkant, en nooi ons in na 'n voorsmakie van wat Hy vir ons in stoor het. Hy laat ons dan vertoef in die tussenvlak, met net 'n paar boeke op die rakke. 'n Voorsmakie, wat die grootheid wat Hy vir ons in stoor het. Asof Hy my uitdaag, is jy gereed om die oorvloed wat Ek vir jou in stoor het, met albei hande aan te gryp.
Sodra ons die toets geslaag het om tevrede te wees met die eenvoudige nederigheid van die tussenvlak, en Hy kan met sekerheid weet Hy kan ons met meer vertrou, maak Hy ons oë oop vir die trappe wat na die groot saal toe lei.
Daar, in die groot saal van Sy onbeperkte kennis, wys Hy vir my hoe Hy my kennis wil restoureer. Kennis wat na jare se afskeep daarvan, verlore kon raak. Kennis, wat dalk verskuil lê in die onderbewuste. Hy wys my dat die brein se luiheid om nou weer aktief in te neem, deur Homself genees kan word. Hy wys dat die kennis wat ek gedink het weg is, herwin sal word. Ook, dat kennis wat nie volledig is nie, aangevul sal word. Hy neem mydeur die rakke vol Bybels, en wys my dat my gebrekige Woordkennis, aangevul sal word. Soos wat ons deur die taalrakke beweeg, sien my geestesoog hoedat ek, wat lief is om met tale te speel, daarna smag om nie hierdie tale net ten dele nie, maar volkome te mag bemeester, dag tot dag, te kan gebruik.
Ek en Vader se saamstap deur die musiekrakke, troos my in die wete dat dit Sy wil is om my bietjie musiekkennis en beperkte vaardighede op kitaar en klawers, te wil aanspreek. Daar waar, soos met die Woordrakke en die taalrakke, tyd nou teen die formele en konvensionele manier van studie en oefen tel. Hy verseker my dat Hy my sal seën met kennisinspuitings, vaardigheidsinspuitings. Dat Hy my verlange om hierdie dinge weer te herwin en te ontwikkel tot werklik sinvol bruikbaar, selfs perfeksie, raakgesien het en nou ja gesê het daarop.
Dan weet ek ook, dat Hy die geleenthede om hierdie huidige kennis en voorregte waarmee Hy my alreeds geseën het, tesame met hierdie nuwe kennis en vaardighede, my deure sal oopmaak om al hierdie dinge, ten volle te kan benut om tot Sy eer te mag dien. Om daar waar ek ook my menslike psige moet voed, ook van hierdie kennis en vaardighede gebruik te mag maak om te peuter aan 'n paar snare en klawers en kreatiwiteit weer te ontwikkel na 'n punt, waar dit met trots aangewend kan word.
Dan meteens, ervaar die liggaam eg menslike behoeftes. Honger, en die behoefte om die liggaam ook op gereelde basis, te reinig van onsuiwerhede, roep. Dan wys Hy my daardie diensgangetjie. Die kombuis, die ablusiegeriewe. Maar ook die administratiewe kantoor. En so, met insig wat net 'n volmaakte liefhebbende Vader het, wys Hy dat Hy ook in ons aardse dimensie wil voorsien, vir solank soos wat dit Hom behaag om ons nog hier te huisves.
Die stappie na die bedompige hoek, daar waar die boeke slordig en die rakke mankoliekig is, is soos 'n laaste groet aan die dinge, wat soos 'n Egipte van ouds, dinge uit ons verlede gebruik om ons Godgegewe potensiaal, te probeer steel. Dinge, tye en mense, wat ons beroof het van ons geestelike welstand, ons psigiese welstand, ons materieële bronne. Hy maak my oë oop vir die destruktiewe wat hierdie dinge, tye en mense in my lewe gebring het. En dan herhinder Hy my aan my vele gebede aan Hom, om hierdie Egipteland uit my bewuste en onderbewuste geheue te wis. Met die belofte, jou gebed is verhoor. Die muur wat daardie boeke verskans, is nou gebou. Net soos wat ek op Goddelike wyse, jou sal aanvul met die kennis en vaardighede wat jy op al die ander terreine gevra het, sal ek hierdie doodsfaktore en die herhinderinge daaraan, uit jou geheue wis. En oor 'n tydjie van nou af, sal jy dit nie eers meer kan herroep nie.
Meteens die wete, dat Hy my vandag op sigbare wyse deur hierdie visioen geneem het, met die belofte, dat Hy al hierdie dinge vir my sal laat toekom.
Dan, in diepe dank vir Sy sigbare belofte en 'n reis deur die boekerij, loof ek hom vir die perseel, die bronne, die kennis, die gawes en die insig, om van hier af vorentoe, sonder kommer, te mag dien, daar waar Hy my geroep het.
Soli Deo Gloria.
© Stof 2020/11/16
Paranoiese mense wat soos hulle loop, oor hulle skouers loer en elke vebyganger wantrou, beweeg in elke denkbare rigting. Elkeen se gedagtes gerig of op 'n doel, of, te oordeel na lyftaal en gesigsuitdrukkings, bekommernis koester en toelaat dat dit hulle hele wese oorneem. Dan draai ek weer om, en betree die smal dubbeldeurtjie wat my inlaat in 'n eenvoudige portaal met klassieke ligte uit jare, toeka reeds vergaan. Na regs is 'n stel trappe, breë houtrappe wat nie 'n hele vlak styg nie, maar na 'n tussenvlak lei waar daar enkele boekrakke, en 'n bankie of twee staan. In die boekrakke, enkele boeke wat uiteenlopende onderwerpe dek, sonder dat dit enige spesifieke ordepatroon volg.
Na links styg 'n stel breë stel trappe in klasieke styl, nog 'n halwe vlak. Dit maak 'n nuwe wonderwêreld oor van kennis. Boekrakke wat van die vloer, tot bo teen die hoë dak strek, staan vol kennis en wink.
Dan ontwaak in my, 'n intense waarnemingsvermoë en smagting om daardie kennis in te drink, boek vir boek, blaai vir blaai. Die saal met boekrakke met derduisende boeke, is egter baie groter as wat menslike intelek kan inneem.
Op reis deur die rye en rye plafonhoë rakke met die waarneembare reuk van kennis wat smag om opgeneem te word, kom ek in een van die hoeke van hierdie boekesaal, is 'n enkeldeur wat oopstaan.
Soos wat ek deur die enkeldeur stap, is daar verskeie kleiner vertrekke. Funksionele vertrekke. In die adminsitratiewe kantoor, is alles wat nodig is om administratiewe orde soomloos te handhaaf. Die nodige toerusting wat nodig is om dit te doen, is alles daar, en in perfek werkende toestand.
'n Ander vertrek in hierdie gang, is 'n klein, maar funksionele kombuis. Alles wat nodig is om die liggaamlike te voed en gehidreerd te hou, is daar. Daar is 'n paar soorte koffies, bruinsuiker, witsuiker, verromer en selfs vars volroommelk in 'n yskas. Ook in die yskas, is daar klein, maar aangename snoephappies en lekkernye wat op 'n sny brood of twee gesmeer kan word. In 'n kassie met 'n roldeurtjie, is vars gesnyde brood. Langs die kassie, staan daar twee bokse, met twee soorte Ouma-beskuit. 'n Klein rakkie met enkele bekers en 'n koekbordjie of ses, en 'n paar teelepels wat in 'n blikhouertjie staan, asook nekele messe en vurke, maak dit moontlik om die koffie en snoeperye te kan geniet. 'n Wasbak met 'n bottel groen skottelgoedseep, en 'n sponsie of twee, voltooi die prentjie. Daar is selfs 'n klein waterverhitter in die hoek van die kombuisie, wat water kitsverhit wanneer warm water nodig is.
Langs hierdie kombuis, is 'n ablusiegeriefie. In hierdie kamertjie is 'n toilet, 'n wasbak met 'n spieël wat op ooghoogte pryk, en 'n klein kassie met ekstra seep en toiletpapier. Oppad terug met hierdie gangetjie, stap ek weer deur die enkeldeur in die boekerij in.
Die grootheid van die derduisende boeke se kennis wink my nader, rak vir rak, boek vir boek. Tog, ondanks die grootheid en ontelbaarheid wan al die kennis wat daar vervat is, nie intimiderend nie. Ek voel nie asof dit my oorval nie, selfs al is dit veels te veel kennis, vir een mens om in 'n leeftyd te versamel. Die kennis en wysheid daarin vervat, noop my om tussen die dosyne rye gestapelde kennis, my weg te vind. Die smagting om daardie kennis in te drink, dringend voelbaar. Die reis deur hierdie opgestapelde kennis bring my by antieke boeke met Woordkennis en Bybelverklarings wat lank vergete was. Bybels, in vele tale en winkend om hulle goeie Nuus te deel met lesers, staan rakke en rakke vol. Daar is nog rakke, gevul met massas taalboeke. Boeke oor Hebreeus, Sumeries, Grieks, Nederlands en Pedi. Daar is selfs massas boeke oor die straattaal wat in Afrika springlewendig is. Daar is musiekboeke, met bladmusiek, boeke oor musiekteorie, oor snaarinstrumente, en oor klawerinstrumente. Dit wissel van historiese oorsigte oor taal en musiek, tot praktiese gidse oor hoe om taal en musiek-instrument, tot harmonie te bring en die skeppingsdrang wat Vader in my geprogrammeer het, ten volle te vervul.
'n Gerusstellende gemak met hierdie kennis vervul my en smagting om dit ten volle en moeiteloos op te neem. Beelde van hoe hierdie kennis aangewend kan word as ek dit alles eers opgespons het, draaiboek deur my denke en skep aangename beelde van diensbaarheid wat uit die aanwending van hierdie kennis en vaardighede, kan uitspruit.
My reis deur die rakke neem my na 'n ander hoek. Soort van ongeörden. Die reuk van hierdie boeke is nie aantreklik nie. Dit is nie die reuk van kennis nie, maar van muf. Dit is 'n reuk wat grynslag soos wat dit die nutteloosheid van hierdie boeke se kennis, probeer verskans met 'n vals balsemreuk. Die rakke is makoliekig en sommige dreig om om te val. Sommige het al omgeval. Op 'n vreemd, sadistiese manier probeer hierdie rakke my verlei om die konglomoraat van destruktiewe kennis wat daar vervat is, in te neem.
En soos wat ek hierdie verleiding aanskou, besluit ek om lewe te spreek. Ek besluit om destruktiewe tye en impuse wat jare uit my bestaan gesteel het, te weier. Ek draai om. Soos wat ek wegstap tussen die ander rakke van waarheid en wysheid in, hoor ek 'n gerammel. Ek kyk weer om. Maar, ek word nie 'n soutpilaar nie. Daar is 'n steenmuur tussen my en die lewegewende rakke, en die afdeling, wat my nie kon verlei nie. Die destruktiewe boeke is nie meer toeganklik nie. Die slinkse verleier lucifer het gevlug en sy verleiding en vals beloftes het neus eerste in die pad geduik.
Dan staan ek tussen hierdie massas kennis, en begin hierdie kennis in my in te vloei. Moeiteloos, sonder pynlike leerprosesse. Dalk, omdat die leerprosesse wat my moes voorberei op hierdie bron van kennis en diensbaarheid, reeds deurleef is in 'n paar jaar, waar lewenswysheid en lesse, nie noodwendig maklik was nie, maar waar ek krag ontvang het, om dit te kon dra ter voorbereiding van hierdie era van dien, wat nou voor my lê.
Nou begin hierdie ervaring sin te maak. Insigte oor waar die ervaring in hierdie gebou vol boekskatte vandag kom en wat dit beteken, spoel deur my denke en maak my opnuut dankbaar vir openbarings soos hierdie. Ek staan op die straat, tussen die geroesemoes en die wantroue van soveel mense. Die versoeking om deel daarvan te word, probeer my verlei. Maar die onaansienlike deurtjie, waarby almal verbyloop omdat dit nie by hulle status sou pas nie, trek my. En dan, die onverwagte skat daarbinne. So, strewe ons so dikwels na wat op die oppervlak glansryk is, dat ons nie nie die stowwerige klein deurtjies raaksien nie omdat ons dink dit is benede ons. Maar wanneer ons vra vir Vader om ons te seën, maak Hy ons oë oop vir dit, wat werklik van belang is. Dalk selfs, het Hy 'n plan dat dié dinge, nie moet glansryk lyk nie, want dan sou die glans-sweine dit onder hulle pote vertrap het. Maar Hy maak ons wat Hom soek, se oë oop vir waar die ware skatte lê.
Dan toets Hy ons. Ons stap nie dadelik in, in die rykdom van Sy wysheid in nie, Ons stap eers deur 'n klein portaaltjie wat op die oog af, lyk na 'n vermorsing van ruimte. Vierkante meters wat beter benut kon word. Selfs hier, sal van ons omdraai en besluit hierdie eenvoud en onglans, is nie vir ons nie. Maar vir hulle wat Hy liefhet, wys Hy die trappe op die regterkant, en nooi ons in na 'n voorsmakie van wat Hy vir ons in stoor het. Hy laat ons dan vertoef in die tussenvlak, met net 'n paar boeke op die rakke. 'n Voorsmakie, wat die grootheid wat Hy vir ons in stoor het. Asof Hy my uitdaag, is jy gereed om die oorvloed wat Ek vir jou in stoor het, met albei hande aan te gryp.
Sodra ons die toets geslaag het om tevrede te wees met die eenvoudige nederigheid van die tussenvlak, en Hy kan met sekerheid weet Hy kan ons met meer vertrou, maak Hy ons oë oop vir die trappe wat na die groot saal toe lei.
Daar, in die groot saal van Sy onbeperkte kennis, wys Hy vir my hoe Hy my kennis wil restoureer. Kennis wat na jare se afskeep daarvan, verlore kon raak. Kennis, wat dalk verskuil lê in die onderbewuste. Hy wys my dat die brein se luiheid om nou weer aktief in te neem, deur Homself genees kan word. Hy wys dat die kennis wat ek gedink het weg is, herwin sal word. Ook, dat kennis wat nie volledig is nie, aangevul sal word. Hy neem mydeur die rakke vol Bybels, en wys my dat my gebrekige Woordkennis, aangevul sal word. Soos wat ons deur die taalrakke beweeg, sien my geestesoog hoedat ek, wat lief is om met tale te speel, daarna smag om nie hierdie tale net ten dele nie, maar volkome te mag bemeester, dag tot dag, te kan gebruik.
Ek en Vader se saamstap deur die musiekrakke, troos my in die wete dat dit Sy wil is om my bietjie musiekkennis en beperkte vaardighede op kitaar en klawers, te wil aanspreek. Daar waar, soos met die Woordrakke en die taalrakke, tyd nou teen die formele en konvensionele manier van studie en oefen tel. Hy verseker my dat Hy my sal seën met kennisinspuitings, vaardigheidsinspuitings. Dat Hy my verlange om hierdie dinge weer te herwin en te ontwikkel tot werklik sinvol bruikbaar, selfs perfeksie, raakgesien het en nou ja gesê het daarop.
Dan weet ek ook, dat Hy die geleenthede om hierdie huidige kennis en voorregte waarmee Hy my alreeds geseën het, tesame met hierdie nuwe kennis en vaardighede, my deure sal oopmaak om al hierdie dinge, ten volle te kan benut om tot Sy eer te mag dien. Om daar waar ek ook my menslike psige moet voed, ook van hierdie kennis en vaardighede gebruik te mag maak om te peuter aan 'n paar snare en klawers en kreatiwiteit weer te ontwikkel na 'n punt, waar dit met trots aangewend kan word.
Dan meteens, ervaar die liggaam eg menslike behoeftes. Honger, en die behoefte om die liggaam ook op gereelde basis, te reinig van onsuiwerhede, roep. Dan wys Hy my daardie diensgangetjie. Die kombuis, die ablusiegeriewe. Maar ook die administratiewe kantoor. En so, met insig wat net 'n volmaakte liefhebbende Vader het, wys Hy dat Hy ook in ons aardse dimensie wil voorsien, vir solank soos wat dit Hom behaag om ons nog hier te huisves.
Die stappie na die bedompige hoek, daar waar die boeke slordig en die rakke mankoliekig is, is soos 'n laaste groet aan die dinge, wat soos 'n Egipte van ouds, dinge uit ons verlede gebruik om ons Godgegewe potensiaal, te probeer steel. Dinge, tye en mense, wat ons beroof het van ons geestelike welstand, ons psigiese welstand, ons materieële bronne. Hy maak my oë oop vir die destruktiewe wat hierdie dinge, tye en mense in my lewe gebring het. En dan herhinder Hy my aan my vele gebede aan Hom, om hierdie Egipteland uit my bewuste en onderbewuste geheue te wis. Met die belofte, jou gebed is verhoor. Die muur wat daardie boeke verskans, is nou gebou. Net soos wat ek op Goddelike wyse, jou sal aanvul met die kennis en vaardighede wat jy op al die ander terreine gevra het, sal ek hierdie doodsfaktore en die herhinderinge daaraan, uit jou geheue wis. En oor 'n tydjie van nou af, sal jy dit nie eers meer kan herroep nie.
Meteens die wete, dat Hy my vandag op sigbare wyse deur hierdie visioen geneem het, met die belofte, dat Hy al hierdie dinge vir my sal laat toekom.
Dan, in diepe dank vir Sy sigbare belofte en 'n reis deur die boekerij, loof ek hom vir die perseel, die bronne, die kennis, die gawes en die insig, om van hier af vorentoe, sonder kommer, te mag dien, daar waar Hy my geroep het.
Soli Deo Gloria.
© Stof 2020/11/16
Sondag 26 April 2020
Ope brief aan Broer Cyril Ramaphosa
Ope brief aan Broer Cyril Ramaphosa op 2020/04/25
Liewe Broer Cyril
Eerstens moet ek jou komplimenteer vir die waardige wyse hoe jy die edel-titel, broer, verwerf het.
Jy het by meer as een geleentheid, of self voorgegaan in gebed, of vergaderingslede aangemoedig om te verootmoedig voor Abba Yahwe, of selfs in toesprake, erkenning aan Vader gegee en jou luisteraars aangemoedig om te kniel voor Hom, sodat Hy Sy hand van uitkoms kan oopmaak. Dít, is die rede waarom ek jou die eretitel, broer, gee.
Ek wil jou dus aanmoedig om meer gereeld, ons as jou volk, aan te moedig tot opregte veroormoediging voor ons almagtige Skeppergod.
Na aanleiding van jou openbare belydenis, neem ek dus my taak op om as broer, om met 'n broer te gesels oor die manier waarop jy soms selektief aangehaal word in die media. Dit is hierdie selektiewe beriggewing wat maak dat heelwat luisteraars soms begin twyfel oor die opregtheid van jou belydenisse, soos hierbo bespreek. En dan, is daar selfs enkeles, wat hulle broer-eretitel vir jou, begin terugtrek. Met hartseer, want ek glo opreg dat jy dit waardig is.
Terwyl ons weet dat jy die hoogste Gesag as gesag erken, en nie soos ampsgenote in ander gebiede, vanuit jou pos, groter as jou Skepper probeer wees nie. weet ek dat jy in jou hart, met hierdie boertjie-boetie sal saamstem as hy dus 'n paar sorge met jou deel.
Jou toespraakskrywers sowel as media redakteurs, misbruik jou posisie alte dikwels om deur inhoudelike seleksie, jou openbare kommunikasie subtiel te draai na 'n boodskap, wat sou wou meëdeel dat jou uitsprake en getuienisse rakende jou verhouding met Vader Yahwe, nie so opreg sou wees, soos wat jy dit bedoel nie. Sommige selfs, wat sou beweer dat jy Hom nie eintlik ag nie. Persepsies, wat ek natuurlik nie glo, of sou kies om te glo nie.
Jy het kollegas wat besluite neem of uitsprake maak. Dan, of jy daarmee saamstem aldan nie, word hierdie persepsies vervat in toesprake en mediaverklarings wat namens jou, aangebied word asof dit jou eie mening sou wees. Dit, veroorsaak ongelukkig dat jou kritici vermenigvuldig omdat hulle adviseurs se menings, as jou eie ervaar. Bloot omdat hulle uit onkunde, nie die verskil tussen die besluitnemers, toespraakskrywers en die spreker erken of verstaan nie, begin hulle die spreker se integriteit in twyfel trek.
Daarom deel ek met graagte, oor dit wat in die harte leef van pasiënte met wie ek konsulteer met jou, en vertrou dat jy die versugtinge van mede- broers en susters hierin sal sien. Met die hoop, dat jy en jou besluitnemende en promosie-kollegas, hierdie kopsorge oor 'n koppietjie koffie sal bespreek.
Soos vantevore genoem, word jy geëer vir jou openbare geloofsbelydenis by vele geleenthede. Dít alleen, het vir jou 'n groot groei in gewildheid veroorsaak. Dan gebeur dit, dat media-verklarings vanuit jou kantoor, of openbare toesprake, enkele dae later geloof reduseer tot 'n risiko, en nie verhef tot die antwoord nie. Hierdie einste geloof en wete, wat ek en jy ononderhandelbaar weet, die enigste ware antwoord is. Van jou nuwe lojale ondersteuners se harte word dan gebreek omdat hulle sou voel, dat jy hulle teleurgestel het.
Hoekom sou dit wees? Jy weet, en ek weet, dat Vader net 'n woord hoef te spreek, en Sy woord, sal enige uitdaging, hoe groot of klein dit ookal mag lyk, in die niet sal laat verdwyn. Meteens, kry die jou ondersteuners hoop, want jy weet waar jou krag lê, en bely dit ook openlik. Maar, in kontradiksie met die belydenis, kom kort daarna uitsprake dat aanbiddings-samekomste, riskant is, ontmoedig word. Bloot net omdat enkele wat kom saambid het, na bewering die gewraakte kroonprins-goggatjie ontmoet het by slegs enkele geleenthede... Die persepsie word dan verder geskep dat die menslike persepsie van die krag van intersessie en verootmoediging, meteens as groter voorgestel word, as wat Vader se onbeskryflik groot almag is. So word intersessors weerhou daarvan, om onder die beskerming van die bloed van Jesus, saam te kom, en die hoogste gesag aanroep, vir Sy woord van guns en genesing. En meteens, word Hy wat in jou persoonlike belydenis, erken word as die Almagtige, deur jou amptelike uitsprake, as Skepper, gereduseer tot minder, tot onderworpe, aan ons as blote skepsels. En dan glo ek, jubel die engele nie soos wanneer jy jou onbeskaamde getuienis lewer nie, maar pink hulle meer as net een traan...
Wetende wat jou getuienis is, hoef ek jou dus nie te oortuig van Vader se almag en wonderwerkende oppermag nie. Ongelukkig is daar van jou ander aanhang wat taan, weens die kontradiksie in jou getuienis, en jou amptelike uitsprake. Is dit dus nie hoogtyd, dat jyself die volk oproep tot WARE verootmoediging, belydenis, smeking en genesing voor Vader nie? Dat jou openbare mededelings nie bloot net depresiewe sekuêre uitsprake bevat nie, maar eerder 'n boodskap van hoop, soos wat net 'n ware leier, wat Sy afhanklikheid van die hoogste Gesag openlik erken, met gesag kan doen.
Oorweeg dit dus ernstig, en voeg die aksie daarby. My liewe broer, jy, en ons as jou volk, sal verstom staan oor Vader se almag en wonderwerkende uitkomste, as ons Hom en Sy Woord en beloftes ernstig opneem.
2 Kronieke 7:13 As Ek die hemel toesluit, dat daar geen reën is nie, of as Ek die sprinkaan beveel om die land af te eet, of as Ek pes onder my volk stuur,
2 Kronieke 7:14 en my volk, oor wie my Naam uitgeroep is, hulle verootmoedig en bid en my aangesig soek en hulle bekeer van hul verkeerde weë, dan sal Ék uit die hemel hoor en hulle sonde vergewe en hulle land genees.
2 Ditirafalo 7:13 : Fa ke tswala legodimo, mme go se na pula, gongwe fa ke laela tsie go ja lefatshe, gongwe fa ke romela leroborobo mo morafeng wa me,
2 Ditirafalo 7:14: mme morafe wa me o o bidiwang ka fa leineng la me o ikokobetsa, ba rapela, ba batla sefatlhego sa me, ba boa mo ditseleng tsa bone tse di bosula, foo ke tla utlwa ke le kwa legodimong, ke itshwarela boleo jwa bone, ke alafa lefatshe la bone.
2 Kronieke 12:7: En toe die HERE sien dat hulle hul verootmoedig, kom die woord van die HERE tot Semája en sê: Hulle het hul verootmoedig: Ek sal hulle nie vernietig nie, maar hulle binnekort uitkoms skenk, en my grimmigheid sal nie deur middel van Sisak oor Jerusalem uitgestort word nie.
2 Ditirafalo 12:7: E rile Morena a ba bona ba ikokobeditse, lefoko la Morena la tla kwa go Semaya la re: “E re ka ba ikokobeditse, ga ke ne ke ba senya, mme ke tla ba naya bobotlana jwa pholoso gore bogale jwa me bo se tshologele Jerusalema ka Sisake.
Seënwense, jou waarderende Boertjie-broer
Dr Stof Stof
Geestes- en Trauma-terapeut
Liewe Broer Cyril
Eerstens moet ek jou komplimenteer vir die waardige wyse hoe jy die edel-titel, broer, verwerf het.
Jy het by meer as een geleentheid, of self voorgegaan in gebed, of vergaderingslede aangemoedig om te verootmoedig voor Abba Yahwe, of selfs in toesprake, erkenning aan Vader gegee en jou luisteraars aangemoedig om te kniel voor Hom, sodat Hy Sy hand van uitkoms kan oopmaak. Dít, is die rede waarom ek jou die eretitel, broer, gee.
Ek wil jou dus aanmoedig om meer gereeld, ons as jou volk, aan te moedig tot opregte veroormoediging voor ons almagtige Skeppergod.
Na aanleiding van jou openbare belydenis, neem ek dus my taak op om as broer, om met 'n broer te gesels oor die manier waarop jy soms selektief aangehaal word in die media. Dit is hierdie selektiewe beriggewing wat maak dat heelwat luisteraars soms begin twyfel oor die opregtheid van jou belydenisse, soos hierbo bespreek. En dan, is daar selfs enkeles, wat hulle broer-eretitel vir jou, begin terugtrek. Met hartseer, want ek glo opreg dat jy dit waardig is.
Terwyl ons weet dat jy die hoogste Gesag as gesag erken, en nie soos ampsgenote in ander gebiede, vanuit jou pos, groter as jou Skepper probeer wees nie. weet ek dat jy in jou hart, met hierdie boertjie-boetie sal saamstem as hy dus 'n paar sorge met jou deel.
Jou toespraakskrywers sowel as media redakteurs, misbruik jou posisie alte dikwels om deur inhoudelike seleksie, jou openbare kommunikasie subtiel te draai na 'n boodskap, wat sou wou meëdeel dat jou uitsprake en getuienisse rakende jou verhouding met Vader Yahwe, nie so opreg sou wees, soos wat jy dit bedoel nie. Sommige selfs, wat sou beweer dat jy Hom nie eintlik ag nie. Persepsies, wat ek natuurlik nie glo, of sou kies om te glo nie.
Jy het kollegas wat besluite neem of uitsprake maak. Dan, of jy daarmee saamstem aldan nie, word hierdie persepsies vervat in toesprake en mediaverklarings wat namens jou, aangebied word asof dit jou eie mening sou wees. Dit, veroorsaak ongelukkig dat jou kritici vermenigvuldig omdat hulle adviseurs se menings, as jou eie ervaar. Bloot omdat hulle uit onkunde, nie die verskil tussen die besluitnemers, toespraakskrywers en die spreker erken of verstaan nie, begin hulle die spreker se integriteit in twyfel trek.
Daarom deel ek met graagte, oor dit wat in die harte leef van pasiënte met wie ek konsulteer met jou, en vertrou dat jy die versugtinge van mede- broers en susters hierin sal sien. Met die hoop, dat jy en jou besluitnemende en promosie-kollegas, hierdie kopsorge oor 'n koppietjie koffie sal bespreek.
Soos vantevore genoem, word jy geëer vir jou openbare geloofsbelydenis by vele geleenthede. Dít alleen, het vir jou 'n groot groei in gewildheid veroorsaak. Dan gebeur dit, dat media-verklarings vanuit jou kantoor, of openbare toesprake, enkele dae later geloof reduseer tot 'n risiko, en nie verhef tot die antwoord nie. Hierdie einste geloof en wete, wat ek en jy ononderhandelbaar weet, die enigste ware antwoord is. Van jou nuwe lojale ondersteuners se harte word dan gebreek omdat hulle sou voel, dat jy hulle teleurgestel het.
Hoekom sou dit wees? Jy weet, en ek weet, dat Vader net 'n woord hoef te spreek, en Sy woord, sal enige uitdaging, hoe groot of klein dit ookal mag lyk, in die niet sal laat verdwyn. Meteens, kry die jou ondersteuners hoop, want jy weet waar jou krag lê, en bely dit ook openlik. Maar, in kontradiksie met die belydenis, kom kort daarna uitsprake dat aanbiddings-samekomste, riskant is, ontmoedig word. Bloot net omdat enkele wat kom saambid het, na bewering die gewraakte kroonprins-goggatjie ontmoet het by slegs enkele geleenthede... Die persepsie word dan verder geskep dat die menslike persepsie van die krag van intersessie en verootmoediging, meteens as groter voorgestel word, as wat Vader se onbeskryflik groot almag is. So word intersessors weerhou daarvan, om onder die beskerming van die bloed van Jesus, saam te kom, en die hoogste gesag aanroep, vir Sy woord van guns en genesing. En meteens, word Hy wat in jou persoonlike belydenis, erken word as die Almagtige, deur jou amptelike uitsprake, as Skepper, gereduseer tot minder, tot onderworpe, aan ons as blote skepsels. En dan glo ek, jubel die engele nie soos wanneer jy jou onbeskaamde getuienis lewer nie, maar pink hulle meer as net een traan...
Wetende wat jou getuienis is, hoef ek jou dus nie te oortuig van Vader se almag en wonderwerkende oppermag nie. Ongelukkig is daar van jou ander aanhang wat taan, weens die kontradiksie in jou getuienis, en jou amptelike uitsprake. Is dit dus nie hoogtyd, dat jyself die volk oproep tot WARE verootmoediging, belydenis, smeking en genesing voor Vader nie? Dat jou openbare mededelings nie bloot net depresiewe sekuêre uitsprake bevat nie, maar eerder 'n boodskap van hoop, soos wat net 'n ware leier, wat Sy afhanklikheid van die hoogste Gesag openlik erken, met gesag kan doen.
Oorweeg dit dus ernstig, en voeg die aksie daarby. My liewe broer, jy, en ons as jou volk, sal verstom staan oor Vader se almag en wonderwerkende uitkomste, as ons Hom en Sy Woord en beloftes ernstig opneem.
2 Kronieke 7:13 As Ek die hemel toesluit, dat daar geen reën is nie, of as Ek die sprinkaan beveel om die land af te eet, of as Ek pes onder my volk stuur,
2 Kronieke 7:14 en my volk, oor wie my Naam uitgeroep is, hulle verootmoedig en bid en my aangesig soek en hulle bekeer van hul verkeerde weë, dan sal Ék uit die hemel hoor en hulle sonde vergewe en hulle land genees.
2 Ditirafalo 7:13 : Fa ke tswala legodimo, mme go se na pula, gongwe fa ke laela tsie go ja lefatshe, gongwe fa ke romela leroborobo mo morafeng wa me,
2 Ditirafalo 7:14: mme morafe wa me o o bidiwang ka fa leineng la me o ikokobetsa, ba rapela, ba batla sefatlhego sa me, ba boa mo ditseleng tsa bone tse di bosula, foo ke tla utlwa ke le kwa legodimong, ke itshwarela boleo jwa bone, ke alafa lefatshe la bone.
2 Kronieke 12:7: En toe die HERE sien dat hulle hul verootmoedig, kom die woord van die HERE tot Semája en sê: Hulle het hul verootmoedig: Ek sal hulle nie vernietig nie, maar hulle binnekort uitkoms skenk, en my grimmigheid sal nie deur middel van Sisak oor Jerusalem uitgestort word nie.
2 Ditirafalo 12:7: E rile Morena a ba bona ba ikokobeditse, lefoko la Morena la tla kwa go Semaya la re: “E re ka ba ikokobeditse, ga ke ne ke ba senya, mme ke tla ba naya bobotlana jwa pholoso gore bogale jwa me bo se tshologele Jerusalema ka Sisake.
Seënwense, jou waarderende Boertjie-broer
Dr Stof Stof
Geestes- en Trauma-terapeut
Vrydag 17 April 2020
Kroonprins Gogga se nalatenskap.
En so val die media toe pens en pootjies vir gerugte wat bedoel was om paniek te saai. En die politici klap handjies, krap die media se hare deurmekaar soos 'n tevrede ma met haar laaitjie sou doen, en sê, "mooi so, Jannie!".
So word die media instrumenteel in die bevordering van 'n veel groter dilemma, as wat die paniekowerhede se kroonprins-goggatjie ooit sou kon veroorsaak. En ek glo, die goggatjie bloos bloedrooi, omdat sy laaste bietjie integriteit ten gronde gaan weens disinformasie...
Die draadloos blêr doodspraak. Selfs die goeienuus stasies spreek doodspraak wat hulle goeie nuus, in die skadu stel. So vervang ek selfs my draadloos se batterye met Eveready, want dan sal hy hom dalk beter gedra. Daardie Feng-Pong Supa Power batterye saai net te veel paniek. Maar steeds, teleurstelling. Eveready het in dieselfde slaggat getrap en draadloos blêr steeds net paniekberigte, uur vir uur...
En so, blêr die media oomblik vir oomblik, paniekberigte uit. Luisteraars hoor dit, glo dit voor die voet. So trap hulle verder in die vernietigende strik van selfdestruksie. En lucifer glimlag. Hy en sy goggatjie-genote, kry dit reg om sonder skoot of slag, selfs wedergeborenes se vreugde te steel.
So slaan ons die geboorte van 'n nuwe paniek-nasie gade. Word selfs ewe trots, deel daarvan. Dra sommer ook die nuwe staatslogo ewe trots oor ons gesigte, waar almal dit kan sien.
Maar in ons spreekkamers, fisies en digitaal, begin 'n nuwe kommerwekkende vloed. Waar depressie en selfmoordneigings vroëer 'n klein deel van konsultasie was, stroom dit nou deur die dak soos asof die kantoor, 'n makuku in Gamorro nedersetting tydens 'n storm is. En naasbestaandes van suksesvolle selfmoordgevalle, sit in sak en as met geboë hoofde, en vra, waarom? Dáárdie een nagmerrie-vraag, waaroor geen terapeut, ooit opgewonde raak nie
Deel gerus in 'n paar syfers: Op dié tydstip toe 'n bepaalde streek, ewe paniekerig aangekondig het dat hulle al sewe sterftes, wat na bewering deur die kroonprins-goggatjie veroorsaak is, aangeteken het, is die publiek-onaangetekende statistiek vir selfmoordpogings in slegs een organisasie se konsultasiekamers, reeds amper veertig. Met, slegs dit wat ons van weet, reeds nege suksesvolle pogings wat direk aan gogga-verwante depressie en paniek gekoppel kan word. En die naasbestaanbestaandes word eksponensiël meer... Dan is daar nog ander selfmoordkandidate en suksesvolle pogings, wat nie direk aan Prins Gogga gekoppel kan word nie, maar wat meteens 'n kommerwekkende styging toon, wat maar net die denkende mens, kan laat wonder.
Die brawe boetas onder ons spog ewe trots dat hulle sterk is en nie depresief kan raak nie. Maar vanaand wanneer Rambo sy deur toetrek, sak sy kop en sug (of vloek) hy en sukkel om aan die slaap te raak, en skenk só, geboorte aan diep, donker gedagtes. En 'n paar dae later, treur nóg 'n familie.
Hoe gebeur dit?
Elke mens, sonder uitsondering, het diepliggende smagting na waarde. Ons is geskep as denkende mense. Intelek, as positiewe entiteit, kom egter saam met die vermoë om te analiseer. Hetsy bewustelik, of onbewustelik. Die analise masjien in menige breine is egter weens verskeie kulturele en sosiale oorsake, dikwels negatief geprogrammeer. Die mensdom het weens 'n kritiese gemeenskap en die sogenaamde helende van "kritiese denke", die vermoë om in ander gebiede steeds positief te funksioneer, verloor. En dan woel daar 'n konglomoraat duistere denke, wat dikwels die laaste hoop plattrap met 'n gewetenlose paniek-stewel.
Verder, het die mens die vermoë én behoefte om, synde 'n inteligente wese, sy besluitneming self te neem. Om hierdie gawe te benut, en so orde in die eie lewe en geliefdes se lewe te skep en te koester, skep eiewaarde. Meteens kom 'n besluit wat die indruk skep dat die eie inteligensie substandaard is. Die ervaring dat enkele besluitnemers, wat die individu se inteligensie ontken, nou namens die "denkelose", besluite sou neem. Hierdie ervaring is een van die groter oorsake van depressie. Selfs by Rambo en Doringdraad Dottie, oor wie ons in 'n vorige paragraaf gesels het, tref hierdie hou hard. So ontstaan 'n depressie. Hierdie depressie word verder gevoed deur 'n paniek-behepte media, en die depressie, word steeds al hoe donkerder.
Omdat die westerse kultuur tot 'n groot mate op kapitalistiese denke gebasseer is, word die beperking van inteligente denke, aangevuur deur die beperking op ekonomiese aktiwiteite, die impuls wat tot vrees vir die onvermoë om lewensmiddele te bekom. Die verdere vrees vir die verlies van besittings weens 'n fiskale tekort, is vir baie vreesaanjaend. Die onvermoë om iets positief te kan doen om hierdie denk-dilemmas te hanteer, lei tot 'n gevoel van magteloosheid. Die vrees om in 'n gemeenskap waar die voorsieningsrol van 'n pa voorop staan, nie meer te kan voorsien nie, of waar 'n ouer alleen een of meer kinders moet onderhou, skep 'n illusie van nutteloosheid, en nooi dan vir depressie in. Die gevolglike destruktiewe invloed op die gees en psige, is voor die hand liggend.
Daar is 'n segment van die bevolking wat wat baie fokus op hulle liggame en fiksheid. Om in voorkoms vleiend te wees, vir watter rede ookal, is preoriteit, soms selfs obsessie. Beweging is 'n kern-element in die verkryging en behoud van hierdie liggaamsvorm. Liggaamlike fiksheid is vir veral mense wat hande-arbeid verrig, preoriteit. Die proffesionele sportlui, maak weer staat op hulle fiksheid en skerpheid, wat slegs deur oefening verkry en behou word, om hulle gemoedskalmte te voed dat hulle liggaamstoestand en gevolglike fiskale waarborg, veilig is. Nou word hierdie beweging beperk. Die obsessie om ten alle koste in 'n prima liggaamlike staat te wees, is skielik nie meer uitvoerbaar nie. Vrese oor fisiese degenerasie, die taan van die fiksheidsvlak en die vrees dat hulle na hierdie episode, nie meer die span sal haal nie, of dalk ernstige sportbeserings mag opdoen, voed onbewustelik magteloosheid, depressie, en die gevolglike destruksie. En so, kom Rambo se gees ook tot 'n val.
'n Groot deel van ons bevolking is opvoeders. Hulle met die edel roeping om ons kroos toe te rus met kennis sodat hulle 'n toekoms kan hê. Gestuurdes wat daagliks in kontak is met hulle, vir wie hulle geroep is om te begelei na 'n beter lewe. En meteens, word hulle gestroop van hierdie lewegewende kontak. Geen digitale kontak, kan opmaak vir die interaktiewe van spraak, lyftaal, gesigs-emosie en die aanblik van vreugde, as die leerling iets begryp nie. 'n Geroepene, afgesny van hulle, teenoor wie hulle geroep is. Die gevolglike gevoel van nutteloosheid en depressie, skep 'n gees van destruksie, wat reeds in een maand, twee opvoeders geëis het.
Die geestelike versorging van mense ly erge skade. Werklik stukkende en soekende geeste word geïsoleer van hulle geloofsgemeenskap. Dit skep geloofskrissise. Dit maak dat die hoop wat vele jong wedergeborenes het, in hul gees taan, want hulle is nog op melkkos en het begeleiding broodnodig. En as hoop taan, slaan die swart hond sy tande in, en eis geeste, eis lewens.
Kreatiewe mense is sensitief. Met rede. As hulle nie sensitief was nie, sou hulle nie hulle gehoor se kreatiewe behoeftes so mooi kon kon lees, en met die uitoefening van hulle talente, 'n produk daar kon stel wat esteties vleiend is nie. Daardie samesyn in die teater of om die vuurhert, kan nooit geëwenaar word deur digitale afstand-konserte nie. En as sensitiewe gees, tree depressie en destruksie soveel makliker in.
Vele meer scenaria kan geskets word. Hierdie enkele voorbeelde uit die praktyk self, behoort reeds 'n geheelprentjie te skep. Laat ons dus bogenoemde scenaria neem, en die deurslaggewende faktor, naamlik paniek, byvoeg. Die media spoeg so gereeld geselekteerde statistiek uit. Daardie statistiek, wat instrumenteel moet wees om die luisteraar en leser met vrees en paniek te vul, sodat hulle binne sekere lyne sou bly. 'n Poging om denkende mense, se inteligensie te onderskat en deur vrees, hulle "gehoorsaam" te probeer hou. As jy nie hierdie en daardie riglyn nakom nie, sal jy allerlei vreesaanjaende dinge oorkom... Ongelukkig glo so baie slagoffers van die hoofstroom-media hierdie propaganda, en verval in paniek, bygevoeg tot die depressie wat reeds weens die faktore soos enkele pargarawe gelede, bespreek is. En die resultaat, 'n nagmerrie vir geestesgesondheid.
Terwyl die gees ledig is, begin die media eers subtiel, vrees saai. Berigte oor die fataliteit van die Prins Gogga, sluip tydens die eerste nuusberigte deur. Stadig maar seker, word meer en meer lugtyd aan die dingetjie gegee. En kort voor lank, is selfs goeienuus stasies soos Radiokansel se nuusbulitins deurspek en besoedel met panieksaaiende berigte. Tel dus nou die volgende mooi op: Verveeldheid en onderliggende depressie, maak dat die ledige gees ontvanklik is vir panieksaaiende. So, kry die panieksaad 'n goed voorbereide land om in te ontkiem. Soos wat mediaberigte subtiel, al hoe meer paniek saai, kom volskaalse depressie na vore. Dan kos dit net een negatiewe prikkel, om te ontwikkel in 'n selfmoordpoging.
Sterftes wat na bewering verband hou met die goggatjie, word wyd en syd uit geblêr. Getalle, wat in vergelyking met die erge toename in geestes-diagnoses, klein is. Sterftes aan eie hand, wat meer is as wat beweer word, deur die goggatjie geëis word. Siele wat verlore gaan, omdat hulle nie kan glo dat 'n God van liefde, so 'n situasie sou toelaat nie.
Lank nadat die gogga-paniek gaan lê het, gaan terapeute steeds met hierdie, verswygde nagevolge oorval word. Maar dit is mos nie sensasioneel nie. Die hoop dat beriggewing daaroor, dit makliker sal maak, 'n blote ilusie.
Laat die duisende kitskenners oor elke denkbare onderwerp maar hulle paniekwoorde uitbraak op die lug en op sosiale media. Superslimmes sal daar maar altyd wees. Jy gaan hulle nie stil kry nie. Maar jy, en elkeen wat lewe kies, kan egter meer lewens red, deur nie net doodsgesprekke te ontmoedig nie, maar jouself aktief te weerhou daarvan.
Gaan jy nou saam begin lewe spreek en lewens red, of gaan jou aanhou met jou doodspraak en so ook, fisiese dood veroorsaak?
Wel te ruste, as jy kan...
Sela.
© Stof 2020/04/06
So word die media instrumenteel in die bevordering van 'n veel groter dilemma, as wat die paniekowerhede se kroonprins-goggatjie ooit sou kon veroorsaak. En ek glo, die goggatjie bloos bloedrooi, omdat sy laaste bietjie integriteit ten gronde gaan weens disinformasie...
Die draadloos blêr doodspraak. Selfs die goeienuus stasies spreek doodspraak wat hulle goeie nuus, in die skadu stel. So vervang ek selfs my draadloos se batterye met Eveready, want dan sal hy hom dalk beter gedra. Daardie Feng-Pong Supa Power batterye saai net te veel paniek. Maar steeds, teleurstelling. Eveready het in dieselfde slaggat getrap en draadloos blêr steeds net paniekberigte, uur vir uur...
En so, blêr die media oomblik vir oomblik, paniekberigte uit. Luisteraars hoor dit, glo dit voor die voet. So trap hulle verder in die vernietigende strik van selfdestruksie. En lucifer glimlag. Hy en sy goggatjie-genote, kry dit reg om sonder skoot of slag, selfs wedergeborenes se vreugde te steel.
So slaan ons die geboorte van 'n nuwe paniek-nasie gade. Word selfs ewe trots, deel daarvan. Dra sommer ook die nuwe staatslogo ewe trots oor ons gesigte, waar almal dit kan sien.
Maar in ons spreekkamers, fisies en digitaal, begin 'n nuwe kommerwekkende vloed. Waar depressie en selfmoordneigings vroëer 'n klein deel van konsultasie was, stroom dit nou deur die dak soos asof die kantoor, 'n makuku in Gamorro nedersetting tydens 'n storm is. En naasbestaandes van suksesvolle selfmoordgevalle, sit in sak en as met geboë hoofde, en vra, waarom? Dáárdie een nagmerrie-vraag, waaroor geen terapeut, ooit opgewonde raak nie
Deel gerus in 'n paar syfers: Op dié tydstip toe 'n bepaalde streek, ewe paniekerig aangekondig het dat hulle al sewe sterftes, wat na bewering deur die kroonprins-goggatjie veroorsaak is, aangeteken het, is die publiek-onaangetekende statistiek vir selfmoordpogings in slegs een organisasie se konsultasiekamers, reeds amper veertig. Met, slegs dit wat ons van weet, reeds nege suksesvolle pogings wat direk aan gogga-verwante depressie en paniek gekoppel kan word. En die naasbestaanbestaandes word eksponensiël meer... Dan is daar nog ander selfmoordkandidate en suksesvolle pogings, wat nie direk aan Prins Gogga gekoppel kan word nie, maar wat meteens 'n kommerwekkende styging toon, wat maar net die denkende mens, kan laat wonder.
Die brawe boetas onder ons spog ewe trots dat hulle sterk is en nie depresief kan raak nie. Maar vanaand wanneer Rambo sy deur toetrek, sak sy kop en sug (of vloek) hy en sukkel om aan die slaap te raak, en skenk só, geboorte aan diep, donker gedagtes. En 'n paar dae later, treur nóg 'n familie.
Hoe gebeur dit?
Elke mens, sonder uitsondering, het diepliggende smagting na waarde. Ons is geskep as denkende mense. Intelek, as positiewe entiteit, kom egter saam met die vermoë om te analiseer. Hetsy bewustelik, of onbewustelik. Die analise masjien in menige breine is egter weens verskeie kulturele en sosiale oorsake, dikwels negatief geprogrammeer. Die mensdom het weens 'n kritiese gemeenskap en die sogenaamde helende van "kritiese denke", die vermoë om in ander gebiede steeds positief te funksioneer, verloor. En dan woel daar 'n konglomoraat duistere denke, wat dikwels die laaste hoop plattrap met 'n gewetenlose paniek-stewel.
Verder, het die mens die vermoë én behoefte om, synde 'n inteligente wese, sy besluitneming self te neem. Om hierdie gawe te benut, en so orde in die eie lewe en geliefdes se lewe te skep en te koester, skep eiewaarde. Meteens kom 'n besluit wat die indruk skep dat die eie inteligensie substandaard is. Die ervaring dat enkele besluitnemers, wat die individu se inteligensie ontken, nou namens die "denkelose", besluite sou neem. Hierdie ervaring is een van die groter oorsake van depressie. Selfs by Rambo en Doringdraad Dottie, oor wie ons in 'n vorige paragraaf gesels het, tref hierdie hou hard. So ontstaan 'n depressie. Hierdie depressie word verder gevoed deur 'n paniek-behepte media, en die depressie, word steeds al hoe donkerder.
Omdat die westerse kultuur tot 'n groot mate op kapitalistiese denke gebasseer is, word die beperking van inteligente denke, aangevuur deur die beperking op ekonomiese aktiwiteite, die impuls wat tot vrees vir die onvermoë om lewensmiddele te bekom. Die verdere vrees vir die verlies van besittings weens 'n fiskale tekort, is vir baie vreesaanjaend. Die onvermoë om iets positief te kan doen om hierdie denk-dilemmas te hanteer, lei tot 'n gevoel van magteloosheid. Die vrees om in 'n gemeenskap waar die voorsieningsrol van 'n pa voorop staan, nie meer te kan voorsien nie, of waar 'n ouer alleen een of meer kinders moet onderhou, skep 'n illusie van nutteloosheid, en nooi dan vir depressie in. Die gevolglike destruktiewe invloed op die gees en psige, is voor die hand liggend.
Daar is 'n segment van die bevolking wat wat baie fokus op hulle liggame en fiksheid. Om in voorkoms vleiend te wees, vir watter rede ookal, is preoriteit, soms selfs obsessie. Beweging is 'n kern-element in die verkryging en behoud van hierdie liggaamsvorm. Liggaamlike fiksheid is vir veral mense wat hande-arbeid verrig, preoriteit. Die proffesionele sportlui, maak weer staat op hulle fiksheid en skerpheid, wat slegs deur oefening verkry en behou word, om hulle gemoedskalmte te voed dat hulle liggaamstoestand en gevolglike fiskale waarborg, veilig is. Nou word hierdie beweging beperk. Die obsessie om ten alle koste in 'n prima liggaamlike staat te wees, is skielik nie meer uitvoerbaar nie. Vrese oor fisiese degenerasie, die taan van die fiksheidsvlak en die vrees dat hulle na hierdie episode, nie meer die span sal haal nie, of dalk ernstige sportbeserings mag opdoen, voed onbewustelik magteloosheid, depressie, en die gevolglike destruksie. En so, kom Rambo se gees ook tot 'n val.
'n Groot deel van ons bevolking is opvoeders. Hulle met die edel roeping om ons kroos toe te rus met kennis sodat hulle 'n toekoms kan hê. Gestuurdes wat daagliks in kontak is met hulle, vir wie hulle geroep is om te begelei na 'n beter lewe. En meteens, word hulle gestroop van hierdie lewegewende kontak. Geen digitale kontak, kan opmaak vir die interaktiewe van spraak, lyftaal, gesigs-emosie en die aanblik van vreugde, as die leerling iets begryp nie. 'n Geroepene, afgesny van hulle, teenoor wie hulle geroep is. Die gevolglike gevoel van nutteloosheid en depressie, skep 'n gees van destruksie, wat reeds in een maand, twee opvoeders geëis het.
Die geestelike versorging van mense ly erge skade. Werklik stukkende en soekende geeste word geïsoleer van hulle geloofsgemeenskap. Dit skep geloofskrissise. Dit maak dat die hoop wat vele jong wedergeborenes het, in hul gees taan, want hulle is nog op melkkos en het begeleiding broodnodig. En as hoop taan, slaan die swart hond sy tande in, en eis geeste, eis lewens.
Kreatiewe mense is sensitief. Met rede. As hulle nie sensitief was nie, sou hulle nie hulle gehoor se kreatiewe behoeftes so mooi kon kon lees, en met die uitoefening van hulle talente, 'n produk daar kon stel wat esteties vleiend is nie. Daardie samesyn in die teater of om die vuurhert, kan nooit geëwenaar word deur digitale afstand-konserte nie. En as sensitiewe gees, tree depressie en destruksie soveel makliker in.
Vele meer scenaria kan geskets word. Hierdie enkele voorbeelde uit die praktyk self, behoort reeds 'n geheelprentjie te skep. Laat ons dus bogenoemde scenaria neem, en die deurslaggewende faktor, naamlik paniek, byvoeg. Die media spoeg so gereeld geselekteerde statistiek uit. Daardie statistiek, wat instrumenteel moet wees om die luisteraar en leser met vrees en paniek te vul, sodat hulle binne sekere lyne sou bly. 'n Poging om denkende mense, se inteligensie te onderskat en deur vrees, hulle "gehoorsaam" te probeer hou. As jy nie hierdie en daardie riglyn nakom nie, sal jy allerlei vreesaanjaende dinge oorkom... Ongelukkig glo so baie slagoffers van die hoofstroom-media hierdie propaganda, en verval in paniek, bygevoeg tot die depressie wat reeds weens die faktore soos enkele pargarawe gelede, bespreek is. En die resultaat, 'n nagmerrie vir geestesgesondheid.
Terwyl die gees ledig is, begin die media eers subtiel, vrees saai. Berigte oor die fataliteit van die Prins Gogga, sluip tydens die eerste nuusberigte deur. Stadig maar seker, word meer en meer lugtyd aan die dingetjie gegee. En kort voor lank, is selfs goeienuus stasies soos Radiokansel se nuusbulitins deurspek en besoedel met panieksaaiende berigte. Tel dus nou die volgende mooi op: Verveeldheid en onderliggende depressie, maak dat die ledige gees ontvanklik is vir panieksaaiende. So, kry die panieksaad 'n goed voorbereide land om in te ontkiem. Soos wat mediaberigte subtiel, al hoe meer paniek saai, kom volskaalse depressie na vore. Dan kos dit net een negatiewe prikkel, om te ontwikkel in 'n selfmoordpoging.
Sterftes wat na bewering verband hou met die goggatjie, word wyd en syd uit geblêr. Getalle, wat in vergelyking met die erge toename in geestes-diagnoses, klein is. Sterftes aan eie hand, wat meer is as wat beweer word, deur die goggatjie geëis word. Siele wat verlore gaan, omdat hulle nie kan glo dat 'n God van liefde, so 'n situasie sou toelaat nie.
Lank nadat die gogga-paniek gaan lê het, gaan terapeute steeds met hierdie, verswygde nagevolge oorval word. Maar dit is mos nie sensasioneel nie. Die hoop dat beriggewing daaroor, dit makliker sal maak, 'n blote ilusie.
Laat die duisende kitskenners oor elke denkbare onderwerp maar hulle paniekwoorde uitbraak op die lug en op sosiale media. Superslimmes sal daar maar altyd wees. Jy gaan hulle nie stil kry nie. Maar jy, en elkeen wat lewe kies, kan egter meer lewens red, deur nie net doodsgesprekke te ontmoedig nie, maar jouself aktief te weerhou daarvan.
Gaan jy nou saam begin lewe spreek en lewens red, of gaan jou aanhou met jou doodspraak en so ook, fisiese dood veroorsaak?
Wel te ruste, as jy kan...
Sela.
© Stof 2020/04/06
Saterdag 21 Maart 2020
Lewesprekende Restaurante
Vanoggend konsulteer die stowwerige by ‘n teetuin. Rondom die
tafel waar hy sit, spreek mense dood en bespreek virusse asok dit die
nuwe Versace reeks is. En so, raak die koffie bitter en die
versnapperings smaakloos.
Ek daag vandag restaurante en teetuine uit: Plaas ‘n verbod op
gesprekke oor negatiewe paranoia en virusse. Maak die beleid
duidelik dat sou ‘n personeellid sodanige gesprek opmerk, of ‘n
ander klant dit rapporteer, die skuldiges dadelik deur ‘n spiertier
verwyder sal word.
Tot onlangs, was ‘n wegbreek by ‘n publieke knibbelplek, juis ‘n
oomblik van wegvlug van ander faktore vandie dag, wat negatief en
depressief kan wees. Met die aard van gesprekke wat egter nou die
lug vul, is dit nie meer ‘n plesier nie en gee selfs die lekkerste
geregte sooibrand.
Ek daag die restouranteurs dus uit, stel hierdie maat reël in en
bemark hierdie reëling as deel van julle pakket.. Julle mag dalk
net verbaas oor hoeveel voete dan, julle drempel betree.
Phyllis Robbertson Tehuis
Ek deel met vooruitsig, maar ook met hartseer, hierdie verklaring.
Persverklaring, sal ek dit nou nie noem nie. Eerder ‘n
hartsverklaring.
Ek deel onomwonde, sonder huiwering en sonder enige verskuilde
motiewe dat die Pyllis Robbertson tehuis my BAIE na aan die hart lê.
Die gestuurdes wat die oord bestuur, by name Benita, Jady en
Patrick, kry wondere verrig met minimum aardse bronne. Die inwoners,
dikwels eensaam, ‘n groep aangename mense wat elke stukkie omgee
waardeer. Die vrymoedigheid wat hulle het ten opsigte van die deel
van hulle geestesbehoeftes, sosiale kwellinge en vele ander,
bemoedigend. Dit getuig van die behoefte om uit te styg bo
beperkende uitdagings in hulle lewe.
Daarom is ek lief vir die tehuis. Ek het ‘n besondere passie om
daar ten diens te wees. Daardie passie word bevestig deur Vader se
seën op die werk.
Die hartseer is egter, dat daar inspraak gelewer (geskinder?) is in
dieore van die bestuur, deur onbekende bronne. Dit het gelei tot ‘n
bevraagteking van my passie, deur hulle wat ek weet, nie die afgelope
tyd se ondertone, in hulle hart deel nie. Gerugte wat in die kiem
gesmoor moet word, sodat die waarheid sal seëvier.
Gerugte wat die ronde doen is die volgende:
Dat die komitee wat ook met my gekommunikeer het, nie legitiem sou
wees of selfs bestaan nie: Bloot omdat die informant wat die
dorings in die bestuur se harte gesaai het, nie die NCBSA ken nie,
beteken nie dat dit ‘n klug is nie. Dat daar van NCBSA se kant,
nie goeie werk gedoen word om evangeliste te bemagtig nie.
Dat ek individuele bestuurslede, vir wie ek juis besondere agting
sou hê, se integriteit en geletterdheid sou bevraagteken: Uit
die subteks en die toon korrespondensie met die betrokke
gewaardeerde, blyk dit dat die indruk geskep is dat ek haar as
gestuurde, as kollega en as mens, sou minag en haar vaardighede in
twyfel sou trek. Dit is egte nie die geval nie. Ek verwys hier
weereens na paragraaf twee ne my hartsverklaring ten opsigte van die
tehuis en die gestuurdes wat so getrou daardien.
Een van die bestuurslede was onder die indruk gebring dat ek ‘n
verhoog soek om my “volgeling” ten diens te wees: Ek is
bloot net ‘n dienaar. Ek het nie volgelinge nie. EK dien net die
volgelige van Jesus self. Ek is nie die herder nie, ek is net die
skaaphond wat die herder bystaan. Wat ek publiek doen, is nie ‘n
egoreis nie. Dit is bloot die aksie van ‘n stukkie geroesde
gereedskap, wat bevoorreg voel dat Vader hom wel soms stuur. En dit,
is vir my genoeg.
Dat ek sou kies om korrespondensie te ignoreer: Nie alle
vorme van digitale kommunikasie kan daagliks nagegaan word nie, weens
die aantal ure in ‘n dag. Die primêre vorme van digitale
kommunikasie, soos teksies of oproepe, of ‘n epos, word wel soos
dit inkom, nagegaan en hanteer soos moontlik. Sekondêre
kommunikasie media wat data-afhanklik is, kan egter ‘n wyle in die
kubberruim of op aparate vertoef, voordat dit hanteer kan word. En
dit is nie ignoreer nie. Ek wil dus my sus wat hierdie indruk gekry
het, verseker dat die bron van die gerug, dit kwaadwillig aan haar
oorgedra het. Dat die tehuis en die dienendes daar, vir my belangrik
genoeg is, sodat hulle nie geïgnoreer sal word nie.
Daarom dus ‘n opsommende paragraaf: Ek gee passievol om vir die
Phyllis Robbertson tehuis. Ek sal NOOIT enige aksie neem om hulle en
hulle gewaardeerde personeel, enige skade, in beeld of in fisiese
dimensie aan te doen nie. Ek wil verder vir elkeen wat hier lees,
aanmoedig om meer oor hierdie oase vir gestremdes te leer, en ook op
tasbare sowel as morele wyse, julle ondersteuning te gee. Ek wil die
kwaadsprekers wat ‘n wig tussen my en hierdie oase wou indryf,
vermaan, en pleit dat dat hulle eerder konstruktief betrokke raak en
‘n verskil maak, eerder as om twis te saai.
Mag die Phyllis Robbertson Tehuis, en veral drie hoogs gewaardeerde
funkionarisse, by name Jady, Benita en Patrick, dus die gerusstelling
in hulle harte koester, dat hierdie stowwerige, julle hoog ag. En so
sal dit bly.
Sela.
Lewer asseblief kommentaar ter ondersteuning van hierdie oase,
hieronder en toon so, dat jy net soveel soos ekself vir hulle omgee.
Teken in op:
Plasings (Atom)